werker/werkverschaffer

Werker heeft enige tijd voor werkverschaffer werkzaamheden verricht. De loonvordering is bij eerder tussenarrest afgewezen. In de onderhavige procedure vordert werker opnieuw loon. Daarnaast vordert hij schadevergoeding wegens onregelmatige opzegging. Werker heeft via Z, zijn management-BV, facturen aan werkverschaffer gestuurd. Bij tussenarrest is geoordeeld dat geen sprake is van een arbeidsovereenkomst.

Het hof oordeelt als volgt. Het opnieuw aanhangig maken van dezelfde vordering is in strijd met de goede procesorde. Met betrekking tot de vraag of werker nog vorderingen op grond van de overeenkomst van opdracht toekomen, oordeelt het hof als volgt. Het hof stelt bij de beoordeling voorop dat partijen die een overeenkomst sluiten die strekt tot het verrichten van werk tegen betaling, deze overeenkomst op verschillende wijzen kunnen inrichten. Wat tussen hen heeft te gelden, wordt bepaald door hetgeen hun bij het sluiten van de overeenkomst voor ogen stond, mede in aanmerking genomen de wijze waarop zij feitelijk aan de overeenkomst uitvoering hebben gegeven en aldus daaraan inhoud hebben gegeven. Aan de hand van de op deze wijze vastgestelde inhoud van de overeenkomst kan de rechter vervolgens bepalen of de overeenkomst behoort tot een van de in de wet geregelde bijzondere overeenkomsten (HR 14 november 1997, ECLI:NL:HR:1997:ZC2495 en HR 10 december 2004, ECLI:NL:HR:2004:AP2651). Niet is komen vast te staan dat werker in persoon met werkverschaffer heeft gecontracteerd.