Stichting Naleving CAO voor Uitzendkrachten/werkgever

Werkgever houdt zich vanaf 2007 bezig met de uitoefening van een uitzendbureau. Werkgever detacheerde voornamelijk buitenlandse werknemers bij groente- en fruitverwerkende productiebedrijven. Werkgever is met de uitzendbranche gestopt per 1 april 2013. Op de onderneming zijn de AVV-CAO voor Uitzendkrachten en de AVV-CAO Sociaal Fonds voor de Uitzendbranche van toepassing. De Stichting Naleving CAO voor Uitzendkrachten (hierna: SNCU) houdt toezicht op de naleving van voornoemde cao’s. Een deel van haar bevoegdheden heeft SNCU overgedragen aan de Commissie Naleving CAO voor Uitzendkrachten (hierna: CNCU). Op 28 juni 2012 is door SNCU een onderzoek naar werkgever gestart. Namens SNCU is op voornoemde datum aan werkgever verzocht tot het schriftelijk afleveren van afschriften van een selectie van de administratie. SNCU heeft na ontvangst van deze gegevens een vermoeden vastgesteld van niet-naleving van de cao’s. Naar aanleiding van dit vermoeden is een controle ter plaatse door het onafhankelijke externe onderzoeksbureau VRO uitgevoerd op 5 februari 2013, waarvan op 16 april 2013 een definitief rapport is opgesteld. De definitieve rapportage komt tot de conclusie dat werkgever de betreffende cao’s niet (voldoende) heeft nageleefd. De benadeling van werknemers van werkgever is gedurende de onderzoeksperiode vastgesteld op € 486.501. Op 14 april 2014 is een hercontrole door CROP uitgevoerd. In de definitieve rapportage van de hercontrole d.d. 3 juli 2014 is kenbaar gemaakt dat geen volledige compensatie van de benadeling heeft plaatsgevonden. De benadeling is aangepast naar € 201.008. SNCU heeft werkgever per brief van 27 januari 2015 in gebreke gesteld met betrekking tot het herstellen van de geconstateerde overtredingen. Tevens berichtte SNCU in haar brief dat de schadevergoeding ad € 19.038 verschuldigd zou zijn, indien de gebreken niet tijdig zouden worden hersteld. Een en ander herhaalt zich bij brieven van 2 april 2015, 1 mei 2015 en 22 mei 2015. Werkgever heeft met meerdere brieven bezwaar gemaakt tegen de vaststellingen van SNCU. SNCU vordert werkgever onder meer te veroordelen tot naleving van de cao’s, alsmede tot nabetaling aan de betrokken werknemers van het bedrag van € 201.008 en de schadevergoeding aan SNCU van € 19.038.

De kantonrechter oordeelt als volgt. Ter comparitie is door SNCU gesteld dat een bedrag van ongeveer € 165.000 ziet op een (netto) loonbetalingsverplichting aan werknemers waarvoor bewijzen van uitbetaling ontbreken, terwijl een bedrag van ongeveer € 35.000 ziet op toeslagen aan werknemers waarvoor eveneens bewijzen van uitbetaling zouden ontbreken. De berekeningen zijn gebaseerd op een steekproef bij 15 werknemers verdeeld over de verschillende onderzoeksperioden en vormen derhalve een schatting van het niet uitbetaalde loon en toeslagen over die verschillende onderzoeksperioden voor alle werknemers. Werkgever betwist dat hij geen salaris en vakantiegeld zou hebben betaald aan de betreffende werknemers. Werkgever voert daartoe onder meer onweersproken aan dat de vennootschap over de onderzoeksperioden aangifte heeft gedaan van de loonbelastingverplichtingen en de loonbelasting aan de Belastingdienst heeft afgedragen en dat daarbij door de Belastingdienst geen onregelmatigheden zijn geconstateerd. Ook legt werkgever een voorbeeld over van de maandelijkse aangifte en afdracht van de loonheffingen, waaruit de reservering van vakantiedagen, vakantietoeslag, kort verzuim en buitengewoon verlof blijkt. Werkgever legt daartoe verder over de (bij de controle getoonde) loonstroken van de steekproef waaruit blijkt dat er reservering heeft plaatsgevonden van vakantiedagen, vakantietoeslag, kort verzuim en buitengewoon verlof. Dit staat op de loonstroken vermeld. De loonstrook van werkgever week daarin niet af van andere uitzendbureaus. Daarnaast is niet gebleken dat een van de werknemers zich bij werkgever heeft beklaagd over het feit dat het loon niet zou zijn uitbetaald. Gelet op het voorgaande acht de kantonrechter het onvoldoende aannemelijk dat werkgever voor een bedrag van € 165.401 verzuimd heeft aan zijn loonbetalingsverplichting te voldoen. Daartoe vormen de onderzoeksrapporten van VRO en CROP een onvoldoende onderbouwing. De kantonrechter is dan ook van oordeel dat op grond van die omstandigheden het rechtsvermoeden bestaat dat werkgever aan die loonverplichtingen jegens haar werknemers over de verschillende onderzoeksperioden heeft voldaan. SNCU zal in de gelegenheid worden gesteld om tegen dit rechtsvermoeden tegenbewijs te leveren. Dit ligt naar het oordeel van de kantonrechter anders met betrekking tot het bedrag van € 35.687. De benadeling van die bedragen is door werkgever onvoldoende onderbouwd weersproken. Volgt toewijzing van de desbetreffende vordering bij de eindbeslissing. Met betrekking tot de gevorderde schadevergoeding stelt de kantonrechter allereerst vast dat werkgever niet volledig heeft voldaan aan zijn verplichtingen voortvloeiende uit de cao’s. Niet uit te sluiten valt dat het resultaat van bovengenoemd te leveren tegenbewijs van SNCU aanleiding dient te geven tot aanpassing van de hoogte van de schadevergoeding. Deze wordt immers bepaald door onder meer rekening te houden met de aard, de omvang en de duur van de niet-naleving. Partijen worden na (tegen)bewijslevering van de SNCU in de gelegenheid gesteld zich hierover uit te laten. Iedere verdere beslissing wordt aangehouden.