Feiten

Werkneemster is in juli 2014 voor 24 uur per week in dienst getreden van werkgeefster (een familie-/banketbakkersbedrijf) in de functie van medewerker inpak A. Op 18 maart 2022 heeft werkgeefster werkneemster een beëindigingsovereenkomst overhandigd met daarin opgenomen de einddatum 21 maart 2022. Werkneemster heeft vervolgens aan werkgeefster gevraagd of zij, ingeval zij tot ondertekening zou overgaan, (direct) recht had op een WW-uitkering. Werkgeefster heeft deze vraag bevestigend beantwoord. De beëindigingsovereenkomst is door werkgeefster op 21 maart 2022 en door werkneemster op 24 maart 2022 ondertekend. Het UWV heeft werkneemster vervolgens bericht dat zij tot en met 31 mei 2022 geen WW-uitkering ontvangt, omdat tot en met die datum een opzegtermijn in acht genomen had moeten worden. Werkneemster heeft op 4 mei 2022 een beroep gedaan op de vernietiging van de beëindigingsovereenkomst wegens dwaling en/of misbruik van omstandigheden en werkgeefster gesommeerd tot loondoorbetaling. Aan deze sommatie heeft werkgeefster geen gehoor gegeven. Werkneemster vordert in kort geding doorbetaling van loon vanaf 21 maart 2022 tot de datum waarop de arbeidsovereenkomst rechtsgeldig zal zijn geëindigd.

Oordeel

De kantonrechter oordeelt als volgt. Tijdens de mondelinge behandeling heeft gelijktijdig, maar niet gevoegd, de behandeling plaatsgevonden van de verzoekschriftprocedure tussen partijen met zaaknummer 10002174 VZ VERZ 22-9593 (zie AR 2022-1109). In deze verzoekschriftprocedure heeft werkneemster tegenverzoeken ingediend, die gelijkluidend zijn aan de vorderingen in de onderhavige procedure. In de verzoekschriftprocedure, die als gewone (bodem)procedure heeft te gelden, heeft de kantonrechter de tegenverzoeken van werkneemster beoordeeld en daarop beslist. Onder die omstandigheden heeft werkneemster geen belang meer bij een uitspraak in de onderhavige kortgedingprocedure. De kantonrechter wijst de vorderingen van werkneemster daarom af.