Feiten

Werkneemster is sinds 10 augustus 2020 bij werkgeefster, een zorgaanbieder, werkzaam in de functie van woonbegeleidster. Werkneemster is betrokken bij de begeleiding en behandeling van D. In goed overleg met de (hoofd)behandelaren van D besluit werkgeefster tot wijziging van het behandelbeleid van D wegens een zwaarder wordende zorgbehoefte. Werkgeefster verzoekt werkneemster daarop afstand te nemen van D. Partijen voeren meerdere gesprekken waarna werkneemster een bezinningsperiode van een week is gegund waarin zij is vrijgesteld van werk met behoud van loon. Werkneemster heeft na deze week bij werkgeefster aangegeven dat zij zich niet kan verenigen met het beleid omtrent D en dat zij zich daarom niet onverkort zal kunnen houden aan de werkinstructies. Om die reden meent werkgeefster dat werkneemster niet langer gewenst is op de werkvloer. Werkgeefster biedt werkneemster een vaststellingsovereenkomst aan en stelt werkneemster vrij van werk. Werkneemster wijst het voorstel af. Als gevolg daarvan bericht werkgeefster werkneemster dat zij een ontslagprocedure zal starten en per direct een loonstop wegens werkweigering toepast. Werkgeefster heeft een aantal verklaringen van behandelaren van D overgelegd om aan te tonen dat het behandelbeleid van D zorgvuldig is vastgesteld en noodzakelijk is. Werkgeefster verzoekt de kantonrechter de arbeidsovereenkomst te ontbinden wegens (ernstig) verwijtbaar handelen dan wel een verstoorde arbeidsverhouding omdat werkneemster weigert redelijke werkinstructies op te volgen. Werkneemster meent dat werkgeefster ten onrechte een loonsanctie heeft opgelegd en dient een tegenverzoek tot loondoorbetaling met terugwerkende kracht in.

Oordeel

De kantonrechter oordeelt als volgt. Gelet op de ingebrachte verklaringen staat voldoende vast dat het aangepaste behandelbeleid van D zorgvuldig tot stand is gekomen en dat de daaruit voortvloeiende werkinstructies redelijk zijn. Het staat werkneemster daarnaast vrij kritiek op het beleid te uiten. De communicatie tussen partijen hieromtrent is echter niet optimaal geweest. Uit hoofde van goed werkgeverschap had werkgeefster in de gegeven omstandigheden een mediator moeten inschakelen. Nu zij dit heeft nagelaten is een impasse ontstaan. Daar staat tegenover dat werkneemster door volharding in haar standpunt en haar weigerachtige houding tegenover de redelijke werkinstructies heeft bijgedragen aan een onwerkbare situatie. Vast staat echter dat de houding van werkneemster enkel voortvloeit uit haar grote betrokkenheid bij D en dat zij nimmer daadwerkelijk in strijd met de werkinstructies van werkgeefster heeft gehandeld. Daarom is naar het oordeel van de kantonrechter geen sprake van verwijtbaar handelen. Wel gaat de kantonrechter over tot ontbinding op de g-grond met inachtneming van de opzegtermijn en onder toekenning van de transitievergoeding, nu partijen het erover eens zijn dat de arbeidsrelatie verstoord is geraakt en werkneemster, hoewel zij meent dat de verstoring niet duurzaam is, heeft aangegeven dat het lastig zal zijn nog met bepaalde collega’s samen te werken. De verzochte billijke vergoeding wordt daarentegen afgewezen. Niet is gebleken dat werkgeefster met haar handelwijze zou hebben aangestuurd op een verstoring van de arbeidsrelatie. Ten aanzien van het tegenverzoek oordeelt de kantonrechter dat de aan de loonsanctie ten grondslag liggende vrees dat werkneemster zich niet aan de werkinstructies zou houden, niet maakt dat sprake is van de tenzij-situatie uit artikel 7:628 BW. Het loon is ten onrechte stopgezet en moet met terugwerkende kracht worden doorbetaald.