Een nieuwe werknemer met een concurrentiebeding

In Nederland kennen we het beginsel van de vrije arbeidskeuze: iedereen is in beginsel vrij om te werken waar en voor wie hij maar wil. Deze vrije arbeidskeuze kan wel contractueel worden beperkt door een concurrentiebeding.

In een concurrentiebeding spreken de werkgever en de werknemer af dat de werknemer gedurende een bepaalde tijd na het einde van de arbeidsovereenkomst (meestal één of twee jaar) niet bij concurrenten van de werkgever in dienst mag treden.

Nare verrassing

Dat de werknemer door een dergelijk beding wordt beperkt, is duidelijk. Maar ook de nieuwe werkgever van de werknemer, nadat deze eenmaal van baan is gewisseld, kan hier last van krijgen als hij een concurrent is van de oude werkgever. Indien de nieuwe werkgever in die situatie geen weet heeft van het concurrentiebeding, kan hij voor een nare verrassing komen te staan indien ineens blijkt dat zijn nieuwe werknemer niet voor hem mag werken. Juridisch gezien is dit natuurlijk primair het probleem van de werknemer, maar in de praktijk zal ook de werkgever hier last van hebben. De oude werkgever kan immers via de rechter bewerkstelligen dat de werknemer gehouden wordt zich aan het beding te houden. En dan zit de nieuwe werkgever met een werknemer die niet mag werken, en dus met de gebakken peren.