Werknemer (48 jaar) is op 1 maart 2001 in dienst getreden van SWA als P&O medewerker voor 28 uur per week. In de jaren 2006-2008 is werknemer enkele malen (al dan niet gedeeltelijk) uitgevallen wegens ziekte. Werknemer ontvangt vanaf 13 juni 2008 een loongerelateerde WGA-uitkering. Deze uitkering zal hij ontvangen tot 13 september 2010. Vanaf juni 2008 heeft SWA geen werkzaamheden meer aangeboden aan werknemer en betaalt zij geen salaris meer. Op 18 december 2008 heeft SWA op grond van langdurige arbeidsongeschiktheid een ontslagvergunning aangevraagd bij de CWI. Dit verzoek is door SWA weer ingetrokken, nadat het UWV had geadviseerd tot re-integratie van werknemer. Op 6 maart 2009 heeft SWA een verzoek ingediend bij de kantonrechter tot ontbinding van de arbeidsovereenkomst wegens een gebrek aan vertrouwen. Dit verzoek is bij beschikking van 24 april 2009 afgewezen. Thans verzoekt SWA opnieuw ontbinding van de arbeidsovereenkomst.

De kantonrechter oordeelt als volgt. Nu SWA het verzoek tot beëindiging van de arbeidsovereenkomst inmiddels reeds meermalen heeft gedaan - eerst via een ontslagaanvraag via de CWI waarbij destijds de reden was gelegen in arbeidsongeschiktheid - en vervolgens twee maal via de kantonrechter acht de kantonrechter reeds hierom een vruchtbare samenwerking niet meer mogelijk. Immers aannemelijk is dat SWA een beëindiging van de arbeidsovereenkomst zal blijven nastreven en re-integratie onmogelijk maakt. Dit leidt ertoe dat de kantonrechter het voornemen heeft de arbeidsovereenkomst te ontbinden per 1 september 2009. Dat het nu toch tot een ontbinding van de arbeidsovereenkomst komt is geheel verwijtbaar aan de kant van SWA omdat zij terugkeer van werknemer onmogelijk maakt, zodat dit tot uiting dient te komen in een toe te kennen vergoeding. Nu werknemer in een lastige positie op de arbeidsmarkt verkeert alsmede gelet op de verwijtbaarheid aan de kant van SWA acht de kantonrechter de gevraagde vergoeding van € 75.298,85 billijk.

Volgt ontbinding van de arbeidsovereenkomst.