werknemer/Stichting Het Inter-Lokaal

Werknemer is in dienst van Inter-Lokaal. Inter-Lokaal heeft de loondoorbetaling tijdens werknemers ziekteperiode gestaakt. Als grond voor de ‘opschorting’ van de loonbetaling heeft Inter-Lokaal aangevoerd dat toen werknemer in de gelegenheid werd gesteld passende arbeid, zoals geformuleerd en geadviseerd door de bedrijfsarts, te verrichten, hij dit zonder goede gronden heeft geweigerd. Bovendien heeft werknemer zich volgens Inter-Lokaal niet gehouden aan overige verplichtingen die voor hem golden in het kader van zijn ziekte en re-integratie. Zo heeft hij zonder haar toestemming in het buitenland verbleven, waardoor hij niet bereikbaar was voor overleg en evaluatie. De kantonrechter heeft de loonvordering van werknemer afgewezen.

Het hof oordeelt als volgt. Het hof stelt vast dat werknemer ook in hoger beroep geen ‘second opinion’ heeft overgelegd en dat niet is gesteld of gebleken dat het overleggen van een deskundigenverklaring in redelijkheid niet van werknemer kon worden gevergd. Aannemelijk is dat het inmiddels voor werknemer mogelijk is geweest een ‘second opinion’ te verkrijgen en over te leggen, gelet op het tijdsverloop tussen het moment waarop hij van de loonopschorting door Inter-Lokaal in kennis werd gesteld (6 juli 2009) en de memorie van grieven in hoger beroep (15 december 2009). Gezien het voorgaande is het hof van oordeel dat het op de weg van werknemer gelegen had in ieder geval aannemelijk te maken dat hij niet (verwijtbaar) in gebreke is gebleven met de nakoming van zijn re-integratieverplichtingen en/of dat de aangeboden arbeid voor hem toch niet passend was, ondanks het daartoe strekkende advies van de bedrijfsarts.

Volgt bekrachtiging van het vonnis van de kantonrechter.