werknemer/werkgever

Werknemer is in 2001 in dienst getreden van werkgever. Sinds 8 februari 2007 is werknemer arbeidsongeschikt. Vanaf november 2008 heeft werkgever het loon opgeschort wegens herhaalde schendingen van re-integratieverplichtingen door werknemer. Op 25 februari 2009 heeft werknemer zich gemeld bij werkgever. Werkgever heeft werknemer toen naar huis gestuurd. De arbeidsovereenkomst is met toestemming van het UWV opgezegd per 1 juli 2009. Thans vordert werknemer achterstallig loon. Volgens werknemer had werkgever hem niet zomaar mogen wegsturen.

De kantonrechter oordeelt als volgt. Op grond van artikel 7:629a moet de rechter een dergelijke vordering afwijzen, indien bij de eis geen verklaring is gevoegd van een deskundige van het UWV omtrent de nakoming door de werknemer van diens re-integratieverplichtingen als bedoeld in artikel 7:660a BW. Vast staat dat werknemer zijn re-integratieverplichtingen tot 25 februari 2009 niet is nagekomen. Werknemer stelt dat hij alsnog aan die verplichtingen heeft voldaan door zich na het kort geding bij werkgever te melden voor het verrichten van aangepaste werkzaamheden. Werkgever betwist dat dit plotselinge werkaanbod ertoe heeft geleid dat van een schending van de re-integratieverplichtingen geen sprake meer was. Met werkgever is de kantonrechter van oordeel dat het, gelet op dit discussiepunt, op de weg van werknemer had gelegen daaromtrent vóór het instellen van de vordering een second opinion aan te vragen bij het UWV. Werknemer heeft dat nagelaten. Gezien de eerdere herhaalde weigering van werknemer om in het kader van zijn re-integratie passend geachte werkzaamheden te verrichten, mocht werkgever werknemers plotselinge werkaanbod in redelijkheid naast zich neerleggen, als niet serieus.

Volgt afwijzing loonvordering.