werkneemster/Inpo

Werkneemster (47 jaar) was ruim 25 jaar in dienst van Inpo. Zij heeft ontslaggenomen en vordert thans de zogenoemde Cessantia-vergoeding. Ingevolge artikel 3 lid 1 van de Cessantia-landsverordening wordt de werknemer wiens dienstbetrekking eindigt, anders dan door zijn schuld of ten gevolge van een aan hem toe te rekenen omstandigheid, door de werkgever een eenmalige uitkering van een aantal weeklonen per dienstjaar, gebaseerd op het laatstgenoten loon, toegekend. Partijen verschillen van mening over de vraag of sprake is van een 'toe te rekenen omstandigheid'.

Het Gemeenschappelijk Hof oordeelt als volgt. Zoals het Hof in zijn vonnis van 18 april 1995 heeft overwogen, kan het voorkomen dat een werknemer die zelf ontslag neemt desondanks recht heeft op een cessantia-uitkering. Gesteld noch gebleken is echter dat werkneemster ontslag op staande voet heeft genomen wegens een dringende reden haar door Inpo gegeven. Voorts is niet gebleken van andere redenen waarom de beëindiging van de dienstbetrekking door werkneemster een niet aan haar toe te rekenen omstandigheid oplevert. Tegenover de gemotiveerde betwisting van deze stelling door Inpo heeft werkneemster onvoldoende feitelijk onderbouwd gesteld dat er door Inpo – ongeoorloofde – druk op haar is uitgeoefend om ontslag te nemen.

Volgt verwerping van beroep.