werknemer/werkgever

Werknemer is sinds april 2004 in dienst van werkgever. Op 5 januari 2010 is werknemer op staande voet ontslagen. Hij zou samen met een of meer collega's inruilauto's buiten de boeken om opnieuw verkopen. Werknemer heeft de nietigheid van het ontslag ingeroepen. De kantonrechter heeft evenwel het ontslag op staande voet gegrond beoordeeld. Tegen dit oordeel keert werknemer zich in hoger beroep. Volgens werknemer is het ontslag niet onverwijld verleend en is voorts geen sprake van een dringende reden.

Het hof oordeelt als volgt. Tussen het eerste en het tweede gesprek met werknemer zit ruim een week. Deze periode is evenwel niet onredelijk lang. Temeer omdat werkgever de verklaringen van werknemer naast de door Hoffman verrichte onderzoeksresultaten wilde leggen. Mede gezien de feestdagen is verlening van de ontslagaanzegging uiteindelijk tot 5 januari voortvarend te noemen. Dat werknemer zelf een winstoogmerk had bij zijn handelingen en de vorige eigenaar dergelijke handelingen toestond, doet niet af aan de dringendheid voor werkgever werknemer te ontslaan. Van een verkoopmedewerker mag een werkgever integriteit verwachten. Nu deze is geschonden, heeft de werkgever een dringende reden voor ontslag.

Volgt bekrachtiging van het vonnis van de kantonrechter.