werknemer/Aad Voorwinden Kassenbouwprojecten BV

Werknemer is op 6 oktober 2003 bij de rechtsvoorganger van Voorwinden in dienst getreden in de functie van constructiemedewerker. Hij is sinds 11 februari 2008 ziek als gevolg van COPD. Op grond van de CAO Metaalbewerkingsbedrijf dient Voorwinden gedurende de eerste periode van 12 maanden arbeidsongeschiktheid 100% van het loon door te betalen. De tweede periode 90%. Bij beslissing van 25 januari 2010 heeft het UWV aan Voorwinden een sanctie opgelegd wegens het niet voldoen aan de re-integratieverplichting. Voorwinden dient het loon van werknemer door te betalen tot 7 februari 2011. Volgens werknemer dient Voorwinden ook tijdens deze periode van de loonsanctie 90% van het loon te ontvangen, alsmede de gemiddelde overwerkvergoeding die hij voor zijn arbeidsongeschiktheid ontving. Voorwinden stelt zich op het standpunt dat hij enkel 70% van het laatstverdiende loon verschuldigd is. Met betrekking tot de overwerkvergoeding wijst Voorwinden op artikel 7:629 lid 8 BW.

De kantonrechter oordeelt als volgt. Dat een werkgever verplicht zou zijn om tijdens de sanctieperiode in het derde ziektejaar dezelfde aanvulling op de wettelijke loondoorbetalingsverplichting te blijven betalen als tijdens het tweede ziektejaar, vindt noch in de wettekst noch in de parlementaire geschiedenis enige steun. Uit de wettekst volgt dat de wettelijke loondoorbetalingsverplichting wordt verlengd en die verplichting bedraagt 70% van het loon. Niet valt in te zien dat artikel 7:629 BW in combinatie met artikel 25 lid 9 WIA de werkgever tot meer verplicht dan doorbetaling van 70% van het loon, hetgeen ook blijkt uit een uitspraak van de Centrale Raad van Beroep van 27 augustus 2008 (LJN BE9378).

Uit de wettelijke regeling blijkt dat voor de verdiscontering van overuren in de loondoorbetaling bij ziekte in beginsel moet worden bezien hoeveel de werknemer gemiddeld zou hebben kunnen verdienen indien hij niet ziek zou zijn (art. 7:629 lid 8 jo. 7:628 lid 3 BW, zo ook art. 67 van de toepasselijke cao). Dit geldt ook voor het loon gedurende de sanctieperiode. De WIA-uitkering daarentegen wordt gebaseerd op de gemiddelde hoeveelheid overuren die de werknemer in het jaar voorafgaand aan zijn eerste ziektedag werkte (art. 13 lid 1 WIA jo. art. 3 Besluit dagloonregels werknemersverzekeringen). Een volledig arbeidsongeschikte werknemer bij wiens werkgever de hoeveelheid overuren na de eerste ziektedag is teruggelopen, zoals Voorwinden stelt dat binnen haar onderneming het geval is, zou gedurende de sanctieperiode dan dus recht hebben op minder loon dan de werknemer die een volledige WIA-uitkering ontvangt. In een dergelijke situatie komt de werknemer door de loonsanctie in een slechtere financiële positie dan waarin hij zou hebben verkeerd indien de sanctie niet zou zijn opgelegd. De kantonrechter is voorshands van oordeel dat het niet juist is dat als aan Voorwinden als werkgever een sanctie wordt opgelegd omdat hij te weinig re-integratie-inspanningen heeft verricht, werknemer als gevolg van die loonsanctie financieel nadeel ondervindt. Dit betekent in de gegeven omstandigheden dat nu tussen partijen niet in geschil is dat de gemiddelde overwerkvergoeding van werknemer voorafgaand aan zijn eerste ziektedag € 1.440,60 bruto per maand bedroeg, Voorwinden gehouden is om 70% daarvan gedurende de sanctieperiode te voldoen, te weten het netto equivalent van € 1.008,42 bruto. Het verweer dat het aantal overuren binnen de onderneming van Voorwinden na de eerste ziektedag van werknemer aanzienlijk is teruggelopen kan niet leiden tot een andersluidend oordeel, omdat het honoreren van een dergelijk verweer ertoe zou leiden dat werknemer financieel nadeel ondervindt door de opgelegde loonsanctie, aangezien bij de WIA-uitkering een dergelijke terugloop van overuren na de eerste ziektedag niet leidt tot een lagere uitkering.