werkgeefster/werkneemster

Werkneemster (53 jaar) is sinds 1997 in dienst als magazijnmedewerkster. Ze heeft altijd naar behoren gefunctioneerd. Halverwege oktober 2010 zijn met werkneemster gesprekken gevoerd over haar functie. Blijkens een mail van 16 oktober 2010 begreep werkgeefster dat werkneemster ontslag nam en vervolgens dat zij deze opzegging heroverwoog en de voorkeur gaf aan een vierdaagse werkweek. Hierna is tussen partijen een conflict ontstaan. Eind maart 2011 heeft werkneemster een ontbindingsverzoek ingediend. In verband met onderhandelingen heeft de kantonrechter de beslissing aangehouden, waarna werkneemster het verzoek heeft ingetrokken. Thans verzoekt werkgeefster ontbinding van de arbeidsovereenkomst wegens een verstoorde arbeidsrelatie.

De kantonrechter oordeelt dat de arbeidsrelatie zodanig is verstoord, dat een vruchtbare samenwerking niet meer mogelijk is. De arbeidsovereenkomst wordt derhalve ontbonden. Ten aanzien van de vergoeding wordt het volgende overwogen. Werkgeefster kan verweten worden dat de wijzigingen van het magazijn lopende het jaar niet expliciet zijn besproken. Mogelijk was de gang van zaken dan anders geweest. Voorts kan werkgeefster een verwijt worden gemaakt van de wijze waarop zij op de ontslagname en met name de intrekking daarvan heeft gereageerd. Door de toonzetting in brieven en e-mails heeft werkgeefster bijgedragen aan het escaleren van het conflict. Anderzijds zijn de verwijten die werkneemster maakt niet terecht. Dat werkgeefster haar liever kwijt dan rijk was, is niet komen vast te staan. Ook haar toonzetting in de correspondentie heeft bijgedragen aan het escaleren van het conflict. Een vergoeding van € 15.000 (c=0,33) wordt in dit geval billijk geacht.