werknemer/werkgever

Werknemer is op 4 mei 2010 op basis van een nulurencontract in dienst getreden. Per 3 mei 2011 is opnieuw een nulurencontract overeengekomen. Thans vordert werknemer loon over de periode november 2011 tot en met februari 2012. Gedurende deze periode is werknemer arbeidsongeschikt geweest. Tussen partijen is in geschil of een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd is ontstaan en wat de omvang van de arbeidsovereenkomst is.

De kantonrechter oordeelt als volgt. Het betoog van werknemer dat sprake is van een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd kan geen stand houden. Hoewel partijen het contract als een nulurencontract hebben aangeduid en in het contract ook is opgenomen dat bij oproep een overeenkomst voor bepaalde tijd bestaat, staat tussen partijen vast dat werknemer door werkgever telkens één keer is opgeroepen, namelijk bij aanvang van de werkzaamheden na ondertekening van het contract en dat werknemer daarna continu in dienst is geweest zonder daartoe opnieuw te moeten worden opgeroepen. Bovendien heeft werknemer gesteld dat hij een leidinggevende functie had, zodat het ook in dat verband niet aannemelijk is te achten dat hij telkens opnieuw werd opgeroepen. Veeleer is aannemelijk dat hij steeds in dienst is gebleven nadat hij na de ondertekening van het contract was opgeroepen. De tekst van de contracten stemt daarom niet overeen met de feitelijke invulling die partijen aan de overeenkomst hebben gegeven.

Ten aanzien van de omvang van de arbeidsovereenkomst ex artikel 7:610b BW wordt overwogen dat de door werknemer gestelde omvang van 100 uren per maand niet wordt gehaald. Op grond van salarisoverzichten wordt vastgesteld dat sprake is van een arbeidsomvang van 92,35 uur per maand. Tijdens de periode van arbeidsongeschiktheid heeft werknemer recht op 70% van het loon. Dit deel van de vordering wordt toegewezen.