Hogan c.s./Ierland

Richtlijn 2008/94 is volgens artikel 1 lid 1 ervan van toepassing op uit arbeidsovereenkomsten of arbeidsverhoudingen voortvloeiende aanspraken van werknemers jegens werkgevers die in staat van insolventie verkeren in de zin van artikel 2 lid 1 van deze richtlijn. Volgens artikel 8 van deze richtlijn vergewissen de lidstaten zich ervan dat de nodige maatregelen worden getroffen om de belangen van de werknemers en die van de personen die de onderneming of vestiging van de werkgever op de datum van het intreden van de insolventie van de werkgever reeds hebben verlaten, te beschermen met betrekking tot hun verkregen rechten of hun rechten in wording op ouderdomsuitkeringen, met inbegrip van uitkeringen aan nagelaten betrekkingen, uit hoofde van voor één of meer bedrijfstakken geldende aanvullende stelsels van sociale voorzieningen die bestaan naast de nationale wettelijke stelsels van sociale zekerheid. In de onderhavige zaak gaat het om het volgende. Werknemers waren in dienst van Waterford Crystal. Voor werknemers was een bedrijfstakpensioenregeling getroffen, inhoudende dat zij twee derde van hun eindloon ontvingen bij pensioen (naast het staatspensioen). In 2009 raakt Waterford Crystal in staat van insolventie. Aan werknemers kan na vereffening slechts nog 18 tot (afhankelijk van de gekozen actuaris) 41% van de sociale voorzieningen worden uitgekeerd. Naar het oordeel van de werknemers is dit in strijd met de minimumnorm van 50% garantie uit het Robins-arrest, zodat de staat een gekwalificeerde schending heeft begaan van het Unierecht.

Het Hof van Justitie EU oordeelt als volgt. Terstond na de uitspraak van het arrest Robins e.a., op 25 januari 2007, zijn de lidstaten ervan op de hoogte gesteld dat artikel 8 van Richtlijn 2008/94 slechts juist is uitgevoerd wanneer een werknemer, bij insolventie van zijn werkgever, ten minste de helft van de ouderdomsuitkeringen ontvangt die voortvloeien uit zijn opgebouwde pensioenrechten waarvoor hij bijdragen heeft betaald aan een voor één of meer bedrijfstakken geldend aanvullend stelsel van sociale voorzieningen. In die omstandigheden moet worden vastgesteld dat Ierland de krachtens artikel 8 van Richtlijn 2008/94 op de lidstaten rustende verplichting om rechten toe te kennen aan particulieren, niet correct is nagekomen, hoewel de omvang en de aard van deze verplichting uiterlijk op 25 januari 2007 duidelijk en nauwkeurig waren. Dit levert een voldoende gekwalificeerde schending van deze rechtsregel op in het kader van een eventueel onderzoek naar de aansprakelijkheid van deze lidstaat voor de door particulieren geleden schade. De economische crisis vormt in deze geen verzachtende omstandigheid.