werkneemster/werkgever

Werkneemster is sinds 25 januari 2013 in dienst getreden in de functie van junior styliste B. Er is eerst een arbeidsovereenkomst aangegaan voor drie maanden, daarna voor een maand en vervolgens voor zes maanden tot 24 november 2013. Werkneemster heeft op 19 juni 2013 een waarschuwing gekregen voor het te laat op het werk verschijnen, op 6 juli 2013 voor onacceptabel gedrag jegens een klant. Op 17 juli 2013 is zij op staande voet ontslagen, omdat zij niet op het werk is verschenen en al eerder twee officiële waarschuwingen heeft gekregen. Werkneemster beroept zich op de nietigheid van het ontslag en vordert gefixeerde schadevergoeding.

De kantonrechter oordeelt als volgt. Partijen verschillen op essentiële punten van mening over de feitelijke gang van zaken omtrent de waarschuwingen en het ontslag. In het kader van dit kort geding kan niet vooruit worden gelopen op de eventuele bewijslevering in de bodemzaak. Derhalve kan vooralsnog niet worden beoordeeld of de loonvordering voor zover deze is gebaseerd op de gefixeerde schadevergoeding in de bodemprocedure met grote mate van waarschijnlijkheid zal worden toegewezen. Werkneemster heeft tevens achterstallig salaris gevorderd, op grond van de stelling dat zij feitelijk werkzaamheden heeft verricht behorende bij de functie haarstyliste 2. Ook hierover nemen partijen uiteenlopende standpunten in, zodat niet is komen vast te staan dat werkneemster de functie haarstyliste 2 uitoefende. Omdat een spoedeisend belang bij de betaling van achterstallige reiskosten ontbreekt en omdat anderzijds niet uitgesloten is dat werkgever vanwege te veel opgenomen vakantiedagen een verrekenbare vordering op werkneemster heeft, wordt dit deel van de vordering eveneens afgewezen.