werknemer/werkgeefster

Werknemer is sinds 1999 in dienst als heftruckchauffeur. Op 1 november 2013 heeft een incident plaatsgevonden tussen werknemer en een klant van werkgeefster. Op 4 november 2013 is werknemer schriftelijk bevestigd dat hij op staande voet is ontslagen. In de brief wordt vermeld dat werknemer meerdere malen klanten, chauffeurs en medewerkers heeft bedreigd met verbaal en fysiek geweld. Hoewel werknemer diverse keren is gewaarschuwd, heeft hij zijn gedrag niet verbeterd. Werknemer heeft de nietigheid van het ontslag ingeroepen. Hij stelt onder meer dat niet aan de onverwijldheidseis is voldaan.

De kantonrechter oordeelt als volgt. Onvoldoende gebleken is of het voor werknemer op 1 november 2013 glashelder was dat hij op staande voet was ontslagen. Hoewel dit voor werkgeefster kennelijk wel vaststond, had zij zich er niettemin van moeten verwittigen of werknemer op 1 november 2013 begreep dat hij op staande voet was ontslagen. Werkgeefster heeft dit echter niet (nader) onderzocht. Werkgeefster heeft pas op 5 november 2013 met werknemer gesproken, terwijl de ontslagbrief al op 4 november 2013 was verzonden. Het had op de weg van werkgeefster gelegen om werknemer op 1 november 2013, maar in ieder geval voorafgaande aan die brief, te horen en hem aldus in de gelegenheid te stellen zijn visie op het incident te geven. Daar doet niet aan af dat de door werkgeefster gestelde versie van het incident zou worden bevestigd door haar klant. Het is immers de plicht van werkgeefster om zelf onderzoek te verrichten naar de werkelijke gang van zaken rond het incident en dit met werknemer te bespreken alvorens tot het ontslag op staande voet over te gaan. Een eerder incident uit 2010 rechtvaardigt niet een ontslag op staande voet zonder dat werknemer in de gelegenheid is gesteld te worden gehoord. Volgt toewijzing van de vordering tot wedertewerkstelling.