werknemer/Fundacion Pa Maneho Di Adiccion Di Aruba

Vast staat tussen partijen dat A tijdens de uitvoering van haar werkzaamheden voor FMAA op 10 juni 2014 een bedrijfsongeval is overkomen als gevolg waarvan zij tot heden onafgebroken arbeidsongeschikt is verklaard door de daartoe bevoegde instantie (hierna: het bedrijfsongeval). Ingevolge het eerste lid van artikel 3 van de Landsverordening ongevallenverzekering (hierna: de Lo) heeft de arbeider aan wie een ongeval is overkomen krachtens de bepalingen van de Lo en ongeacht het voortduren van de arbeidsovereenkomst recht op tegemoetkoming, bestaande uit uitkeringen in geld. Met ‘ongeval’ wordt in de Lo bedoeld een bedrijfsongeval zoals A is overkomen en met ‘Bank’ wordt bedoeld de Sociale Verzekeringsbank. Het eerste lid van artikel 5 van de Lo luidt: ‘De arbeider die als gevolg van het ongeval geheel of gedeeltelijk arbeidsongeschikt is, heeft recht op een uitkering in geld, ongevallengeld genaamd, met ingang van de dag na die van de melding van het ongeval bij de Bank’, terwijl het tweede lid van dat artikel luidt: ‘Bij volledige arbeidsongeschiktheid bedraagt het ongevallengeld als volgt: a. gedurende de eerste 52 weken 100% van het dagloon; b. voor de verdere duur 80% van het dagloon.’ Uit vorenstaande wettelijke bepaling in verbinding met voormeld vaststaande feit volgt dat A recht heeft op uitkering zoals hiervoor geschetst, te weten thans 80% van haar loon nu vast staat dat FMAA gerekend vanaf de datum van het bedrijfsongeval – en dat getuigt van goed werkgeverschap, omdat FMAA daartoe ingevolge het bepaalde in het eerste lid van artikel 7A:1614d BW in verbinding met het tweede lid van dat artikel geenszins gehouden is – gedurende 52 weken 100% van het loon heeft doorbetaald aan A. In het licht van dit alles mist de stelling van A ter onderbouwing van het door haar gestelde spoedeisend belang, dat zij door het beweerdelijke ontslag thans verstoken is van inkomsten en daardoor niet in staat is om in haar levensonderhoud en dat van haar twee nog thuis wonende kinderen te voorzien, voldoende grondslag. Overigens heeft te gelden dat FMAA ingevolge het eerste lid van artikel 7A:1614d BW (in verbinding met het gegeven dat FMAA ruimschoots heeft voldaan aan haar verplichting om het loon van A door te betalen ten minste gedurende de in dat artikel vermelde termijn van zes weken) niet kan worden verplicht om het loon van A nog langer door te betalen zolang A als gevolg van het bedrijfsongeval arbeidsongeschikt is. Die omstandigheid staat thans aan een veroordeling tot doorbetaling van loon in de weg. Ten overvloede wordt het volgende nog overwogen. A heeft tijdig de nietigheid van het beweerdelijke ontslag ingeroepen. Zodra A niet langer arbeidsongeschikt is en FMAA alsdan het loon van A niet betaalt, heeft zij in beginsel wel een spoedeisend belang bij een loonvordering in kort geding. Tegen die achtergrond wordt alvast voorshands overwogen dat het Gerecht FMAA niet volgt in haar stelling dat zij heeft te gelden als een ‘publiekrechtelijk lichaam’ in de zin van artikel 2 van de Landsverordening beëindiging arbeidsovereenkomsten of als ‘overheid’ in de zin van het bepaalde in het tweede lid van artikel 7A:1613y BW. Dat brengt met zich dat titel 7A BW van toepassing is op de tussen partijen schriftelijk gesloten arbeidsovereenkomst. Die is gesloten voor bepaalde tijd, terwijl is gesteld noch gebleken dat een van de gevallen zoals vermeld in het tweede lid van artikel 7A:1613x BW zich voordoet, zodat krachtens het vierde lid van artikel 7A:1613x BW op die arbeidsovereenkomst de bepalingen inzake de beëindiging van een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd van toepassing zijn. Gelet op dit alles is de tussen partijen gesloten arbeidsovereenkomst niet van rechtswege geëindigd zoals gesteld door FMAA. Indien FMAA die overeenkomst eenzijdig wenst te beëindigen, zal tijdige opzegging daarvan moeten plaatsvinden krachtens daartoe verkregen toestemming van de Directeur van de Directie Arbeid.