werknemer/kantonrechter

Op 12 november 2015 heeft de behandeling plaatsgevonden van het verzoek tot ontbinding van de arbeidsovereenkomst tussen werkgever en werknemer. Aan het einde van de zitting heeft werknemer mr. A.H.M.J.F. Piëtte, kantonrechter in de Rechtbank Limburg (hierna: de kantonrechter) verzocht de zaak aan te houden teneinde alsnog tot een minnelijke regeling te kunnen komen en om niet in het geding gebrachte stukken alsnog in te brengen. Werknemer heeft de kantonrechter gewraakt in reactie op diens weigering de zaak aan te houden. Als grond voor het wrakingsverzoek heeft werknemer ter zitting van de kantonrechter op 12 november 2015 aangevoerd dat er geen gelegenheid is gegeven alsnog stukken in het geding te brengen en dat de kantonrechter dan niet goed is voorgelicht. Ter zitting van de wrakingskamer heeft werknemer verklaard dat hij heeft verzocht om aanhouding omdat zijn advocaat zich niet goed van zijn taak heeft gekweten en dat daardoor de rechter niet goed is geïnformeerd.

De wrakingskamer oordeelt als volgt. Uit de artikelen 36 en 37 Rv en het vermoeden van onpartijdigheid volgt dat werknemer concrete feiten en omstandigheden moet aanvoeren waaruit objectief kan worden afgeleid dat de rechter jegens een partij vooringenomen is of de vrees van een partij dat dat zo is objectief gerechtvaardigd is. De door werknemer aangevoerde grond die tot het wrakingsverzoek heeft geleid is terug te voeren op werknemers onvrede over het optreden van zijn advocaat. Het verzoek tot wraking heeft dan ook geen betrekking op het functioneren van de kantonrechter. In ieder geval kan de wrakingskamer daaruit geen persoonlijke vooringenomenheid van de kantonrechter jegens werknemer afleiden, noch zwaarwegende aanwijzingen voor objectief gerechtvaardigde vrees daarvoor. Het wrakingsverzoek is ongegrond en wordt daarom afgewezen.