Abvakabo FNV/Ziggo B.V.

Op grond van artikel 29 van de cao hebben werknemers van Ziggo naast het vaste brutosalaris recht op een resultaatafhankelijke uitkering (hierna te noemen: rau). Abvakabo FNV c.s. hebben in eerste aanleg een verklaring voor recht gevorderd dat de aanspraak op de rau als bedoeld in artikel 29 van de cao van werknemers die gebruik maken van de PRES-regeling (een regeling die erin voorziet dat tegen inlevering van 5% resp. 10% van het loon een werknemer 20% resp. 40% minder kan werken), jaarlijks wordt bepaald door de som van het in het desbetreffende jaar verdiende althans daadwerkelijk ontvangen brutosalaris en voorts gevorderd primair veroordeling van Ziggo tot naleving van artikel 29 cao door, kort gezegd, over te gaan tot uitbetaling van de rau aan alle (gebonden en niet-gebonden) werknemers overeenkomstig voorgaande zin met terugwerkende kracht vanaf 2006 en subsidiair dezelfde veroordeling maar dan alleen voor (ex-)werknemers die lid zijn van Abvakabo FNV. De kantonrechter heeft bij vonnis van 26 mei 2014 de vorderingen van Abvakabo FNV c.s. afgewezen. In de kern genomen heeft de kantonrechter daarin geoordeeld dat de bewoordingen van de bepaling over de rau in de PRES-regeling slechts voor één uitleg vatbaar zijn: de hoogte van de rau wordt niet gebaseerd op het verdiende salaris maar op het (salaris behorende bij het) feitelijke werktijdpercentage. Verder heeft de kantonrechter overwogen dat Ziggo op grond van de PRES-regeling aan de deelnemers ervan meer salaris betaalt dan waarop zij op grond van de cao aanspraak kunnen maken, zodat de stelling van Abvakabo FNV c.s. dat de bepaling over de rau nietig is, moet worden verworpen.

Het hof oordeelt als volgt. In artikel 29 cao is de rau gekoppeld aan en afhankelijk van de bereikte resultaten in de onderneming. Dit wordt onderstreept met de (zie art. 3.5) zinsnede: ‘Zo wordt jouw bijdrage aan die resultaten nog eens extra beloond.’ Hieruit blijkt dat de ratio van de rau is gelegen in een koppeling van een op een bedrijfsresultaat gebaseerde uitkering aan de mate waarin een medewerker daadwerkelijk een bijdrage aan het bedrijfsresultaat heeft geleverd (in het onderhavige geval: drie of vier dagen per week) en niet afhankelijk is van het feitelijke verdiende salaris (90% of 95%). Of anders gezegd, hoe meer een werknemer werkt, des te meer hij aan het bedrijfsresultaat meewerkt.