werkneemster/Kinderopvang ’t Zonnehoekje B.V.

Werkneemster en Kinderopvang ’t Zonnehoekje B.V. (hierna: ’t Zonnehoekje) zijn op 14 april 2014 een arbeidsovereenkomst aangegaan. Het betrof een zogenoemde nul-urenovereenkomst op basis waarvan werkneemster bij ’t Zonnehoekje in dienst is getreden van 22 april 2014 tot en met 23 april 2015. De arbeidsovereenkomst werd in maart 2015 verlengd tot 23 april 2016. Bij brief van 30 juni 2015 heeft ’t Zonnehoekje werkneemster bericht dat de arbeidsovereenkomst met ingang van 1 juli 2015 ‘wordt omgezet naar een vaste aanstelling voor 28 uur in de week’. Bij brief van 10 maart 2016 heeft ’t Zonnehoekje werkneemster medegedeeld dat de arbeidsovereenkomst op 23 april 2016 afloopt. Werkneemster vordert ’t Zonnehoekje te veroordelen tot nakoming van de arbeidsovereenkomst en werkneemster toe te laten de werkzaamheden te hervatten. Werkneemster stelt daartoe dat een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd tot stand is gekomen en dat deze niet op rechtsgeldige wijze is beëindigd.

De kantonrechter oordeelt als volgt. ’t Zonnehoekje betoogt onder meer dat de brief van 30 juni 2015 aan werkneemster uitsluitend de bevestiging bevat dat de overeenkomst die op dat moment gold, werd gewijzigd van een nul-urencontract in een dienstverband met een vast aantal werkuren. Dat betoog is niet op één lijn te stellen met hetgeen ter zitting is verklaard. ’t Zonnehoekje heeft desgevraagd immers toegelicht dat zij heeft ingestemd met het verzoek van werkneemster en in de brief van 30 juni 2015 heeft bevestigd dat zowel een vaste aanstelling werd gegeven als een vast aantal uren per week. Op grond van het voorgaande wordt dan ook als uitgangspunt genomen dat met ingang van 1 juli 2015 een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd tussen partijen tot stand is gekomen. ’t Zonnehoekje heeft bij brief van 10 maart 2016 aangezegd dat het dienstverband op 23 april 2016 zou eindigen. De aanzegging moet in het onderhavige geval naar voorlopig oordeel van de kantonrechter als opzegging gelden. Met de aanzeggingsbrief van 10 maart 2016 beoogde ’t Zonnehoekje aan werkneemster duidelijk te maken dat wat haar betreft de arbeidsovereenkomst per 23 april 2016 zou eindigen. Dat wordt niet anders doordat ’t Zonnehoekje daarbij veronderstelde dat een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd gold. Werkneemster had deze mededeling, nu zij zelf uitging van een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd en de mededeling betrekking had op het einde van die overeenkomst, moeten opvatten als een opzegging. Werkneemster heeft de mededeling van ’t Zonnehoekje ook daadwerkelijk opgevat als beëindiging van haar dienstverband. Daarom heeft zij immers bij brieven (van haar gemachtigde) van 28 april 2016 en 13 mei 2016, die niet zijn overgelegd maar waarvan de inhoud ter zitting is toegelicht, geprotesteerd tegen die beëindiging, zich beschikbaar gehouden voor het verrichten van werkzaamheden en aanspraak gemaakt op doorbetaling van haar salaris. Omdat de brief van 10 maart 2016 door werkneemster was op te vatten als opzegging en de facto blijkens de brieven van 28 april 2016 en 13 mei 2016 door haar ook op die manier is opgevat, had zij vervolgens binnen de termijn van artikel 7:686a lid 4 onderdeel a BW de nietigheid daarvan dienen in te roepen. Nu deze (verval)termijn inmiddels is verstreken en dus geen bodemprocedure meer door haar aangevangen kan worden, althans niet met te verwachten succes, is geen plaats voor het treffen van een voorziening in kort geding waarmee op een voor werkneemster gunstige beslissing in een bodemprocedure vooruit wordt gelopen. Volgt afwijzing van de vorderingen van werkneemster.