werknemer/B&S Watering Systems B.V.

Feiten

Werknemer is op 7 november 2016 in dienst getreden bij B&S. De laatste functie die werknemer vervulde, is die van salesmanager. B&S is een bedrijf dat onder andere pompen, fitwerk, buizen en sproeiers regelt voor tuinberegening. B&S is een klein bedrijf, waarvan A directeur/eigenaar is. Op 12 juni 2017 heeft werknemer zich in persoon bij A ziek gemeld. Dit gebeurde naar aanleiding van een incident op het kantoor van B&S waarbij A tegen hem aan het schreeuwen was. In reactie op de ziekmelding heeft A aangegeven dat werknemer zich niet kan ziekmelden en dat hij ontslagen is. Bij brief van 13 juni 2017 heeft B&S het ontslag op staande voet bevestigd. In deze brief is voor het ontslag door B&S als reden opgegeven dat werknemer niet naar behoren functioneert en dat hij stelselmatig werk weigert. Werknemer verzoekt een billijke vergoeding van € 20.000 bruto.

Oordeel

Ontslag op staande voet

Voor zover B&S zich op het standpunt stelt dat werknemer niet ziek is en dat de werkweigering hierin is gelegen, overweegt de kantonrechter dat het niet aan een werkgever is om te oordelen over de arbeidsongeschiktheid van een werknemer. Dat is voorbehouden aan een bedrijfsarts. Vast staat dat deze door B&S niet is ingeschakeld, zodat het standpunt van B&S dat er geen sprake is van ziekte nergens op is gebaseerd. Uit de ontslagbrief blijkt verder dat B&S van mening is dat werknemer zijn werkzaamheden niet naar behoren heeft gedaan. Als hiervan al sprake is, hetgeen door werknemer is betwist, dan had B&S werknemer hierop moeten aanspreken en een verbetertraject moeten inzetten. Gesteld noch gebleken is dat dit is gebeurd, zodat ook hierin geen dringende reden is gelegen voor een ontslag op staande voet. De conclusie is dan ook dat het ontslag op staande voet niet rechtsgeldig is gegeven.

Billijke vergoeding

Met inachtneming van het arrest van de Hoge Raad van 30 juni 2017 (ECLI:NL:HR:2017:1187) stelt de kantonrechter de billijke vergoeding vast op een bedrag van € 12.500. Daarbij neemt de kantonrechter in aanmerking dat sprake is van een niet rechtsgeldig gegeven ontslag. Daarmee is de ernstige verwijtbaarheid van B&S een gegeven. Verder heeft de kantonrechter meegewogen dat werknemer, gelet op de duur van zijn dienstverband bij B&S, niet in aanmerking komt voor een transitievergoeding. Ook van belang zijn de nadelige gevolgen die het ontslag voor werknemer heeft. In dit verband staat als onweersproken vast dat werknemer, voordat hij bij B&S in dienst kwam, gedurende tweeënhalf jaar een WW-uitkering heeft gehad, dat hij op dit moment niet voldoet aan de jareneis en daarom recht heeft op slechts drie maanden WW-uitkering. Daarbij is werknemer 57,5 jaar oud en is hij op dit moment wegens ziekte arbeidsongeschikt, zodat niet valt te verwachten dat hij op korte termijn een nieuwe baan heeft. De omstandigheid dat werknemer ervoor heeft gekozen een verzoek tot toekenning van een billijke vergoeding in te dienen en niet de vernietiging van de opzegging maakt dit niet anders en kan werknemer overigens ook niet worden tegengeworpen. Werknemer heeft immers de vrijheid daarvoor te kiezen. De keuze van werknemer voor een billijke vergoeding is naar het oordeel van de kantonrechter bovendien alleszins te rechtvaardigen in het licht van de wijze waarop B&S het dienstverband met werknemer heeft opgezegd. Uit de gedingstukken kan worden afgeleid dat A zich gedurende het dienstverband van werknemer niet altijd jegens werknemer heeft gedragen zoals van een werkgever mag worden verwacht. Ook de wijze waarop werknemer is ontslagen verdient allerminst een schoonheidsprijs en kan de werkgever worden aangerekend. Van werknemer kan redelijkerwijs niet worden verwacht terug te keren naar B&S.