Feiten

Werkneemster is met ingang van 1 september 2017 in dienst getreden bij werkgeefster. Op de arbeidsovereenkomst is de horeca-cao van toepassing. Werkneemster is sinds 10 maart 2020 op medische gronden arbeidsongeschikt. Werkgeefster heeft werkneemster € 400 aan loon over de maand juli 2020 betaald. In deze procedure vordert werkneemster een aanbod voor een arbeidsovereenkomst met een vaste urenomvang van 31 uur per week, alsmede betaling van achterstallig loon.

Oordeel

Dat de arbeidsovereenkomst van werkneemster gekwalificeerd dient te worden als een oproepovereenkomst als bedoeld in artikel 7:628a lid 9 BW is niet in geschil. Onbetwist is dat (de rechtsvoorganger van) werkgeefster geen aanbod voor een vaste arbeidsomvang heeft gedaan aan werkneemster. Nu werkgeefster die verplichting niet is nagekomen, heeft werkneemster vanaf 1 februari 2020 recht op loon over de gemiddelde omvang van de arbeid in de voorafgaande periode van twaalf maanden. Werkneemster heeft gesteld dat de gemiddelde arbeidsomvang in 2019 31 uur per week oftewel 134,5 uur per maand bedroeg en dat die arbeidsomvang overeenstemt met een loonaanspraak ten bedrage van € 1.405,13 bruto per maand exclusief vakantiegeld. Werkgeefster heeft die gemiddelde arbeidsomvang en loonaanspraak niet betwist, maar heeft een beroep gedaan op haar financiële situatie. Dat werkgeefster in betalingsmoeilijkheden is geraakt is echter een omstandigheid die valt onder het ondernemingsrisico van werkgeefster en doet niets af aan haar betalingsverplichtingen jegens werkneemster. De kantonrechter acht het bij deze stand van zaken gerechtvaardigd vooruit te lopen op een eventuele bodemprocedure door het gevorderde loon vanaf juli 2020 toe te wijzen, met inachtneming van de toepasselijke horeca-cao-bepalingen. De kantonrechter ziet geen spoedeisend belang bij de vordering van werkneemster tot het aanbieden van een vaste omvang. Die vordering komt in kort geding niet voor toewijzing in aanmerking.