Feiten

Werkneemster, woonachtig in Duitsland,  is sinds 2 januari 2020 in dienst bij Meubelcomfort Enschede B.V. (hierna: Meubelcomfort) in de functie van verkoopmedewerker voor onbepaalde tijd tegen een salaris van € 1.523,55 bruto per maand, exclusief vakantietoeslag en overige emolumenten, waaronder een bedrag van € 200 per maand aan onbelaste reiskostenvergoeding. Sinds 12 augustus 2022 is werkneemster arbeidsongeschikt. Tijdens de arbeidsongeschiktheid is de vestiging Enschede, waar werkneemster werkzaam was, gesloten. Het loon is tot en met april 2023 doorbetaald. Vanaf mei 2023 ontving werkneemster nog wel salarisstroken maar geen daadwerkelijke loonbetalingen. Op vragen en sommaties van werkneemster werd door Meubelcomfort inhoudelijk niet gereageerd. Werkneemster vordert veroordeling van Meubelcomfort tot betaling van (achterstallig) loon, vakantiegeld en reiskostenvergoeding. Meubelcomfort is niet ter zitting verschenen.

Oordeel

De kantonrechter oordeelt als volgt. Omdat werkneemster in Duitsland woont en Meubelcomfort in Nederland is gevestigd, heeft deze zaak internationale aspecten. Het onderhavige geschil betreft een burgerlijke of handelszaak in de zin van artikel 1 Herschikte EEX-Vo. De Nederlandse rechter is op grond van artikel 21 Herschikte EEX-Vo bevoegd, omdat het gaat om een individuele arbeidsovereenkomst waarbij de arbeid in Nederland werd verricht. Tegen Meubelcomfort wordt verstek verleend. De vordering komt de kantonrechter niet onrechtmatig of ongegrond voor en wordt toegewezen, zij het dat een deel van de gevorderde wettelijke rente niet helemaal toewijsbaar is vanaf 1 juni 2023 maar vanaf het moment van opeisbaarheid van de verschillende onderdelen van de bedragen. De wettelijke verhoging over de gevorderde bedragen zal worden toegewezen conform berekening op grond van artikel 7:625 BW.