Feiten

Werknemer is op 16 december 2013 in dienst getreden van werkgeefster in de functie van productiemedewerker. In november 2022 heeft werknemer een bedrijfsongeval gehad waarbij hij letsel heeft opgelopen. Werknemer is sinds het ongeval verminderd inzetbaar en ziet de bedrijfsarts. Op 28 februari 2023 heeft werkgeefster werknemer een beëindigingsovereenkomst aangeboden. Werknemer heeft zich hierna op 1 maart 2023 ziekgemeld in verband met stressklachten als gevolg van de vaststellingsovereenkomst. Werkgeefster heeft de ziekmelding doorgegeven aan de bedrijfsarts. Op 9 maart 2023 heeft werknemer contact gehad met de bedrijfsarts en uit het daarvan opgemaakte verslag volgt dat werknemer wel volledige uren werkt, maar nog niet alle taken kan verrichten. Op 14 maart 2023 schrijft werkgeefster werknemer een brief met onderwerp ‘werkweigering’. Werkgeefster houdt het loon in omdat uit voornoemd verslag blijkt dat werknemer daar vertelt dat hij volledig werkt terwijl hij niet op zijn werk komt. Op 22 maart 2023 ziet werknemer de bedrijfsarts. Uit het verslag daarvan volgt dat werknemer in staat is werkzaamheden te verrichten en dat de onderlinge onduidelijkheid moet worden besproken. Op 27 maart 2023 hervat hij zijn werk. In de periode daarna heeft mediation plaatsgevonden. In augustus 2023 was werkgeefster grotendeels gesloten in verband met vakantie. Op 29 augustus 2023 heeft werkgeefster werknemer bericht dat een plan van aanpak moet worden opgesteld, dat werknemer onvoldoende meewerkt aan het plan althans weigert dit te ondertekenen en dat het loon per direct wordt opgeschort. Hierna volgt correspondentie tussen partijen over het plan van aanpak. Op 4 september volgt wederom een ziekmelding. Op 29 september 2023 schrijft de bedrijfsarts na een bezoek dat hij een forse verstoring van de arbeidsverhouding heeft geconstateerd, die tot gezondheidsklachten bij werknemer leidt. Op 18 oktober 2023 heeft arbeidsdeskundig onderzoek plaatsgevonden waaruit volgt dat het eigen werk nog passend te maken is op minimaal 65% van de oorspronkelijke loonwaarde en ook dat sprake is van situatieve arbeidsongeschiktheid. Werknemer stelt een loonvordering in.

Oordeel

Het standpunt van werkgeefster dat werknemer niet-ontvankelijk moet worden verklaard omdat een deskundigenoordeel ontbreekt, wordt in dit geval gepasseerd omdat deze eis niet geldt in kort geding. Bij de stukken zit echter geen duidelijke verklaring van een bedrijfsarts waaruit volgt dat werknemer in maart niet in staat was zijn werkzaamheden te verrichten als gevolg van stress door ontvangst van de vaststellingsovereenkomst. De kantonrechter heeft wat dat betreft dus geen houvast. Contra-indicaties zijn er wel. Zo heeft werknemer gezegd dat hij in volledige uren werkte en de bedrijfsarts heeft geoordeeld dat hij wel in staat was werkzaamheden te verrichten voor werkgeefster. Onvoldoende aannemelijk is daarom dat de bodemrechter komt tot arbeidsongeschiktheid in maart. De loonvordering over maart wordt daarom afgewezen. De loonvordering over augustus 2023 is wel toewijsbaar. Gedurende een sluiting wegens vakantie heeft werknemer immers recht op loondoorbetaling. De loonopschorting per 29 augustus 2023 is tot slot onterecht geweest, zodat ook dit deel van het loon toewijsbaar is. Er is immers geen deskundigenverklaring waaruit blijkt dat werknemer zich in die periode niet heeft gehouden aan zijn re-integratieverplichtingen. Voor weigering van ondertekening van het plan van aanpak is een loonopschorting een te zware sanctie gelet op de taalbarrière en gewenste bemoeienis door de gemachtigde van werknemer. Gezien het laatste bezoek aan de bedrijfsarts gaat de kantonrechter er tot slot van uit dat werknemer arbeidsongeschikt moet worden geacht. Tijdens zijn ziekte heeft hij recht op loondoorbetaling, zodat ook het loon over september moet worden toegewezen. De wettelijke verhoging wordt substantieel gematigd.