Feiten

Werknemer was tot 1 mei 2024 werkzaam bij De Interieurbouwers B.V. (hierna: Interieurbouwers). Partijen hebben op 27 februari 2024 een beëindigingsovereenkomst gesloten. De beëindigingsovereenkomst vermeldt dat Interieurbouwers een bijdrage voldoet in kosten van rechtsbijstand tot een maximum van € 4.000 inclusief kantoorkosten en exclusief btw. Op 10 april 2024 heeft de gemachtigde van werknemer een factuur toegestuurd aan Interieurbouwers, die de factuur niet heeft betaald. Interieurbouwers wil de factuur niet betalen, omdat zij de kosten van de rechtsbijstand buitensporig hoog vindt en omdat de gemachtigde van werknemer onnodig traag zou hebben gereageerd in het onderhandelingstraject, waardoor Interieurbouwers een maand langer loon heeft moeten doorbetalen. Werknemer vordert dat de kantonrechter Interieurbouwers veroordeelt om de afspraken uit de beëindigingsovereenkomst na te komen en de werkelijk gemaakte proceskosten van € 12.107,32 te betalen.  

Oordeel

De kantonrechter oordeelt als volgt. De vordering van werknemer tot betaling van de factuur wordt toegewezen. Interieurbouwers heeft met het sluiten van die overeenkomst bindende afspraken gemaakt. Interieurbouwers kan niet op die afspraken terugkomen. De vordering tot betaling van de daadwerkelijke proceskosten wordt afgewezen. Ook voor werknemer geldt dat hij een bindende afspraak heeft gemaakt met Interieurbouwers ten aanzien van de gemaakte onkosten. Partijen hebben een bijdrage in de kosten afgesproken, geen volledige vergoeding. Het overige deel moet hij dan ook zelf dragen. Het grootste deel van de kosten is overigens gemaakt vóór ondertekening van de vaststellingsovereenkomst. Indien de geboden compensatie op dat moment onvoldoende was in de optiek van werknemer, dan had hij daar een andere afspraak over moeten maken. Voor een veroordeling van Interieurbouwers tot betaling van de daadwerkelijke proceskosten ziet de kantonrechter geen grond. Interieurbouwers wordt veroordeeld in de proceskosten.