werknemer/Stichting Ziekenhuisgroep Twente

Feiten

Werknemer is op 16 juli 2001 in dienst getreden bij Stichting Ziekenhuisgroep Twente (hierna: ZGT). Met ingang van 30 juni 2015 is werknemer wegens ziekte uitgevallen voor werk. Werknemer ontvangt met ingang van 16 augustus 2016 een IVA-uitkering. Werknemer verzoekt thans ontbinding van de arbeidsovereenkomst wegens een verstoorde arbeidsverhouding onder toekenning van de transitievergoeding. Werknemer legt daaraan ten grondslag dat ZGT niet als goed werkgever handelt en verwijtbaar nalatig is door de arbeidsovereenkomst in stand te laten. ZGT heeft geen enkel belang hierbij, nu zij de transitievergoeding ingevolge de Wet compensatie transitievergoeding volledig gecompenseerd krijgt, aldus werknemer.

Oordeel

Ontbinding

ZGT verzet zich niet tegen ontbinding van de arbeidsovereenkomst. De kantonrechter wijst het ontbindingsverzoek van werknemer dan ook toe en bepaalt dat de arbeidsovereenkomst wordt ontbonden en eindigt met ingang van 1 mei 2019.

Transitievergoeding

De kantonrechter begrijpt de stellingen van werknemer aldus dat hij van mening is dat ZGT door het dienstverband slapend te houden ernstig verwijtbaar handelt dan wel nalatig is. Hierover oordeelt de kantonrechter als volgt. Het behoort tot de keuzevrijheid/beleidsvrijheid van een werkgever om een arbeidsovereenkomst met een werknemer die meer dan twee jaar arbeidsongeschikt is door opzegging te beëindigen. Er bestaat daartoe ook geen wettelijke verplichting. De invoering van de Wet compensatie transitievergoeding maakt dat niet anders. Bovendien is het nog niet geheel zeker dat de Wet compensatie transitievergoeding ook daadwerkelijk per 1 april 2020 wordt ingevoerd. Voorts staat inmiddels vast dat een verzoek tot toekenning van een compensatie ook niet eerder dan 1 april 2020 zal kunnen worden ingediend. Dat betekent dat een werkgever als ZGT zeer aanzienlijke bedragen aan uitgekeerde transitievergoedingen moet voorfinancieren zonder dat vaststaat wat de termijn is waarbinnen zij daarvoor geheel of gedeeltelijk via het UWV wordt gecompenseerd. Tegen die achtergrond kan thans niet gezegd worden dat ZGT geen rechtens te respecteren belang heeft om vóór inwerkingtreding van de Wet compensatie transitievergoeding slapende dienstverbanden als de onderhavige niet te willen beëindigen. Vooralsnog moet dan ook worden geconcludeerd dat ZGT niet ernstig verwijtbaar handelt door thans het dienstverband met werknemer slapend te houden, ook niet nu werknemer vóór 1 april 2020 reeds de AOW-gerechtigde leeftijd bereikt en zijn arbeidsovereenkomst daarmee eindigt. Dat is immers het gevolg van een wettelijke regeling waarop de werkgever geen invloed heeft. Dat werknemer bij het bereiken van de AOW-gerechtigde leeftijd geen recht heeft op een transitievergoeding maakt het voorgaande evenmin anders nu dit het gevolg is van een wettelijke bepaling (art. 7:673 lid 7 sub b BW). De kantonrechter overweegt ten slotte nog dat na inwerkingtreding van de Wet compensatie transitievergoeding en nadat in de praktijk is gebleken hoe de administratieve beoordeling en afhandeling van de compensatie door het UWV geschiedt, er een situatie kan ontstaan waardoor het slapend houden van een dienstverband van een zieke werknemer zonder dat na twee jaar ziekte enig uitzicht (meer) bestaat op herstel, onder omstandigheden mogelijk kan uitgroeien tot ernstige verwijtbaarheid van de werkgever, waarbij in het bijzonder te denken valt aan het geval dat de werkgever geen enkel ander rechtens te respecteren belang meer heeft dan uitsluitend het voorkomen dat een transitievergoeding moet worden uitgekeerd in weerwil van het besef dat deze geheel of grotendeels wordt gecompenseerd. Het verzoek om toekenning van de transitievergoeding wordt afgewezen.