Werknemer is in 2000 in dienst getreden van werkgever, laatstelijk in de functie van chauffeur rouwvervoer. Vanaf 2005 heeft werkgever getracht van werknemer af te komen, door middel van onder meer een pro forma ontbinding waarbij werkgever eenzijdig alle stukken had opgesteld en had ondertekend. De formele ontbinding is door werknemer herroepen. Bij herroeping is werkgever veroordeeld tot een vergoeding van C=1,5. Thans vordert de werkgever loon terug wegens onverschuldigde betaling. Volgens werkgever is werknemer zonder toestemming van de werkgever verhuisd buiten de onmiddellijke omgeving van Maartensdijk, waardoor niet langer voldaan kon worden aan de korte termijn waarbinnen het rouwvervoer op locatie moet zijn. Om die reden heeft werknemer niet gewerkt en dus geen recht op loon. Volgens werknemer maakt werkgever misbruik van recht.

De kantonrechter oordeelt als volgt. Het verwijt dat werknemer wordt gemaakt heeft werkgever ook tijdens de mislukte CWI-procedure (2005) en de verschillende ontbindingsprocedures aangevoerd. Tijdens deze behandelingen is echter nimmer gesteld noch komen vast te staan dat werknemer in de genoemde periodes niet zou hebben gewerkt. Uit deze omstandigheid en de manier waarop werkgever vanaf begin 2005 diverse procedures heeft gevoerd, waaronder met name ook het misleiden van de kantonrechter te Zaandam in de formele ontbindingprocedure, concludeert de kantonrechter dat werkgever thans zijn bevoegdheid om werknemer in rechte te betrekken in strijd met de maatstaven van redelijkheid en billijkheid uitoefent. Het voorgaande levert misbruik van bevoegdheid op aan de zijde van werkgever, hetgeen tot gevolg heeft dat zij zich thans niet meer kan beroepen op haar vorderingsrecht. De in reconventie gevorderde uitbetaling van niet-genoten vakantiedagen wordt - bij gebreke van een deugdelijke administratie van werkgever - toegewezen. Tevens is de werkgever schadeplichtig wegens misbruik van recht, zodat de kosten gemaakt door werknemer voor vergoeding in aanmerking komen.