werknemer/Party- en Recreatiecentrum Strandheem BV

(Vervolg op AR 2010-60). Werknemer is van 16 februari 2007 tot 16 februari 2008 bij Strandheem voor bepaalde tijd in dienst geweest als activiteitenbegeleider. De overeenkomst is van rechtswege geëindigd. Werknemer heeft op enig moment na indiensttreding de beschikking gekregen over een bestelauto van de werkgever. Schriftelijke afspraken zijn hierover niet gemaakt. De auto van de werkgever is niet verwerkt in het salaris en de salarisstroken voor werknemer. Bij afrekening bij einde van het dienstverband heeft Strandheem in verband hiermee een bedrag van € 175,74 per maand alsnog bijgeteld en de verschuldigde loonbelasting met terugwerkende kracht verrekend en ingehouden. Werknemer heeft uitbetaling van zijn volledige loon gevorderd. Bij tussenvonnis heeft de kantonrechter overwogen dat inhouding van de niet-afgedragen loonbelasting in strijd met het goed werkgeverschap is, tenzij komt vast te staan dat Strandheem duidelijke afspraken met werknemer heeft gemaakt inzake de kilometeradministratie. Strandheem is vervolgens in staat gesteld dit te bewijzen.

De kantonrechter oordeelt thans als volgt. Hoewel Strandheem is geslaagd in het bewijs dat werknemer wist dat sprake kon zijn van een bijtelling, is zij niet geslaagd in het bewijzen van de hoogte van deze bijtelling. Toen Strandheem bovendien merkte dat werknemer de kilometerregistratie niet bijhield, had Strandheem hetzij de bestelauto moeten terugnemen, hetzij aan de boekhouder door moeten geven dat een bijtelling diende plaats te vinden. Het onder deze omstandigheden laten oplopen van de vordering op werknemer en aan het einde van het dienstverband met terugwerkende kracht verrekenen acht de kantonrechter in strijd met goed werkgeverschap. Dat werknemer wellicht een belastingaanslag riskeert, doet hieraan niet af. Dat betekent dat de kantonrechter de loonvordering zal toewijzen.