werknemer/werkgever

Werknemer vordert schadevergoeding wegens kennelijk onredelijk ontslag en voert daartoe aan dat de werkgever een financiële gewenningsperiode had moeten aanbieden wegens de inkomensachteruitgang van werknemer (40%). De slechte arbeidsmarktpositie (fysieke en mentale beperkingen) en het feit dat hij kostwinnaar is, zouden daartoe aanleiding moeten geven. De werkgever stelt zich op het standpunt dat hij aan werknemer (net als aan de andere ontslagen werknemers) een traject gericht op ontslagverwerking, loopbaanonderzoek, loopbaanadvies, jobsearchen en sollicitatietraining op haar kosten heeft aangeboden, maar werknemer daar geen gebruik van heeft gemaakt. Voorts wijst de werkgever op het feit dat hij werknemer tijdens zijn periode van arbeidsongeschiktheid (sinds 10 juni 2009) altijd het volledige loon heeft betaald, terwijl werknemer lager bezoldigde arbeid verrichtte.

De kantonrechter oordeelt als volgt. Vaststaat dat werknemer een inkomensachteruitgang van 40% ondergaat. Voorts staat vast dat werknemer vanwege zijn knieoperatie op 10 juni 2009 en daaruit voortvloeiende arbeidsongeschiktheid – die nog immer voortduurt – geen reëel gebruik van het ontslagtraject van werkgever heeft kunnen maken. Voorts acht de kantonrechter het aannemelijk dat gezien werknemers eerdere burn-out en leeftijd, de kansen op het vinden van werk als hij weer arbeidsgeschikt is, slecht zullen zijn. Dit alles maakt dat het ontslag kennelijk onredelijk is. Dat aan andere werknemers geen vergoeding is toegekend, doet hieraan niet af.

Wat de hoogte van de schadevergoeding betreft, oordeelt de kantonrechter dat de werkgever een gewenningsperiode ter overbrugging van de inkomensdaling van 40% moet aanbieden. De kantonrechter stelt de door werkgever in dat verband te betalen vergoeding vast op € 12.000 bruto. Met een dergelijk bedrag is de inkomensdaling stapsgewijs, in een periode van circa 1½ jaar, op een redelijke wijze af te bouwen naar het uitkeringsniveau.