X/Y

X stelt dat zij voor onbepaalde tijd in dienst is van Y. Zij verzorgt de minderjarige dochter van Y, waarvoor zij in het kader van het persoonsgebonden budget (pgb) is ingeschakeld. Vanaf januari 2009 is geen loon uitbetaald. Y stelt dat geen sprake is van een arbeidsovereenkomst en dat X maximaal aan vergoeding zou ontvangen hetgeen Y in het kader van het pgb voor het inkopen van zorg zou ontvangen.

De overeenkomst dient naar het oordeel van de kantonrechter aangemerkt te worden als een arbeidsovereenkomst. Er blijkt genoegzaam uit dat X persoonlijk de overeengekomen uren diende te werken tegen betaling door Y van een overeengekomen loon en dat er sprake is van een gezagsverhouding. De kantonrechter is derhalve op grond van artikel 93 aanhef en onder c Rv in dezen bevoegd. Niet in geschil is dat Y geen loon meer betaald heeft met ingang van januari 2009. Hoewel de arbeidsovereenkomst op dat punt onduidelijk is, zijn partijen het erover eens dat daarbij overeengekomen is dat X gehouden was tien uur per week te werken. Omdat X vanaf januari een uur per week minder werkte, zonder dat de oorzaak daarvan in redelijkheid voor rekening van Y behoort te komen, zal de kantonrechter voor wat betreft de periode januari 2009 tot en met mei 2009 uitgaan van negen gewerkte uren per week. Op grond van de stelling van X met betrekking tot de in de maanden juni en juli 2009 gewerkte uren, zal de kantonrechter uitgaan van negentien gewerkte uren per maand. Het verweer van Y dat X nooit meer dan vijf uur per week gewerkt heeft, moet in het licht van de door partijen opgestelde overeenkomst waarin een werkweek van tien uur bedongen is, als niet aannemelijk van de hand gewezen worden. Y beroept zich nog op een van de arbeidsovereenkomst afwijkende/aanvullende overeenkomst. De kantonrechter oordeelt dat geen afwijkende afspraken zijn gemaakt en dat de stellingen van Y niet consistent en steekhoudend genoeg zijn om haar tot bewijslevering toe te laten. Volgt toewijzing van de loonvordering.