X/werknemer

X heeft een persoonsgebonden budget, waarmee hij zorg kan inkopen. Werknemer is sinds 2004 in dienst van X. Thans verzoekt X ontbinding van de arbeidsovereenkomst. Hij voert daartoe aan dat de zorg in de loop der jaren veranderd is. Om continue die zorg te kunnen bieden, is het essentieel dat de zorgverlening anders wordt ingericht. X heeft daartoe voorgesteld een derde zorgverlener in dienst te nemen en de totale zorguren te verdelen over de drie zorgverleners (waarvan werknemer er één is). Werknemer is echter niet bereid zijn uren te beperken. Partijen hebben niet tot een oplossing kunnen komen.

De kantonrechter wijst het ontbindingsverzoek af. Van werknemer mocht niet verwacht worden dat hij akkoord zou gaan met het inleveren van een substantieel deel van zijn inkomen. Het voorstel behelsde het inleveren van een derde van zijn uren. Door X is onvoldoende toegelicht dat het noodzakelijk zou zijn de zorgverlening zodanig te organiseren dat elke zorgverlener evenveel uren werkt. Deze verdeling van de uren lijkt slechts te zijn ingegeven door het feit dat X de derde zorgverlener een bepaalde inkomensgarantie wil verstrekken.