werkneemster/Sociale Verzekeringsbank

In de onderhavige zaak staat de vraag centraal of de rechtsregel uit Havermans/Luyckx ook geldt in geval van RSI-klachten die mogelijk veroorzaakt zijn door slechte werkomstandigheden. In het tussenarrest van 21 juli 2009 heeft het hof geoordeeld dat vast is komen te staan dat werkneemster in de periode november en december 1994 gemiddeld bijna zes uur per dag en in de periode 1 januari 1995 tot 4 mei 1995 gemiddeld ruim vijf uur per dag beeldschermwerk voor SVB heeft verricht (onderbroken door een halfuur middagpauze, maar niet door koffie- of theepauzes), dat zij op een stoel zat die steeds naar beneden zakte en dat zij ver moest reiken naar de telefoon, dat sprake was van een flinke werkdruk waarbij de nadruk werd gelegd op het productie-element en van een als ondoorzichtig ervaren prestatiebeoordelingssysteem en dat in de periode november en december 1994 en een korte periode in 1995 werkneemster door haar plaats alleen aan een blok vooraan in de werkruimte geen privacy ervoer en zich gecontroleerd voelde. Het hof heeft met betrekking tot de vraag of aannemelijk is dat de RSI van werkneemster in casu door deze omstandigheden kan zijn veroorzaakt vervolgens de in het kader van het voorlopig deskundigenonderzoek reeds door het hof benoemde deskundige Barnas nadere vragen gesteld. SVB betwist dat de zogenoemde arbeidsrechtelijke omkeringsregel van toepassing is.

Het hof oordeelt als volgt. Uit het arrest van de Hoge Raad van 9 januari 2009, 07/11534, LJN BF8875 (Landskroon/BAM) volgt dat de arbeidsrechtelijke omkeringsregel niet beperkt is voor blootstelling aan schadelijke stoffen, zodat het hof bij haar beslissing blijft. Nu de schade en de blootstelling aan schadelijke werkomstandigheden is komen vast te staan, is SVB aansprakelijk tenzij zij kan aantonen dat de zorgplicht is nagekomen. Volgt aanhouding van de zaak.