RAV/werknemer

Werknemer is sinds 2002 in dienst van RAV als ambulanceverpleegkundige. Daarnaast werkt hij vanaf 2008 als meldkamercentralist in een ziekenhuis. Hij is werkzaam op basis van een oproepovereenkomst. In december 2010 heeft RAV werknemer geschreven dat het oproepcontract zal worden omgezet naar een werkduur van gemiddeld 24 uur per week. Werknemer heeft geantwoord hiermee niet akkoord te gaan en medegedeeld een halfjaar geen diensten te willen verrichten om uit te zoeken wat hij qua werk en privé in de toekomst wil. Na een halfjaar heeft RAV laten weten dat er geen vacatureruimte is. Thans verzoekt RAV ontbinding van de arbeidsovereenkomst. Gesteld wordt dat er langere tijd onvrede bestaat over de houding van werknemer, omdat hij slechts diensten wil werken die hem passen. Hij stelt regelmatig zijn eigen belang voorop en is vanwege zijn andere activiteiten slechts beperkt beschikbaar.

De kantonrechter oordeelt als volgt. De onderhavige procedure leent zich niet om te bepalen wat de aard en omvang van de arbeidsovereenkomst is, zodat partijen dienaangaande op een bodemprocedure zijn aangewezen. Afgezien van de vraag of er sprake is van een oproepovereenkomst, is ontbinding hoe dan ook onontkoombaar. Vanaf 1 juni 2010 is niet of nauwelijks invulling gegeven aan de arbeidsovereenkomst. Uit diverse e-mails blijkt dat werknemer – ongeacht het karakter van de arbeidsrelatie – zich vrij achtte om telkens aan zijn verplichtingen uit de arbeidsovereenkomst met RAV een inhoud te geven die hem, gelet op zijn privéleven, zijn activiteiten voor zijn eigen onderneming en zijn werk als meldkamercentralist voor een ziekenhuis, op dat moment het best paste en dat zulks dan apodictisch aan RAV voor te houden. Voortzetting van de arbeidsrelatie hoeft onder deze omstandigheden niet meer van RAV te worden gevergd. Volgt ontbinding zonder toekenning van een vergoeding.