eisers/werknemer

Werknemer is sinds 1975 in dienst van werkgever, laatstelijk als bedrijfsleider. Vanaf medio 2007 is werknemer door een burn-out enige tijd uit de roulatie geweest. Nadien heeft hij nog een aantal keren voor werkgever werkzaamheden verricht. Werknemer is op enig moment op non-actief gesteld wegens ongeoorloofd gedrag. Uiteindelijk is de arbeidsovereenkomst ontbonden per 14 november 2011. Gedurende ongeveer anderhalf jaar heeft werknemer werkgever veelvuldig via brieven, e-mails en telefonische contacten benaderd en aangegeven dat hij genoegdoening wil. Hierin heeft hij zich tevens negatief uitgelaten over (personen betrokken bij) werkgever, met name de heren B en C. B heeft in deze periode 200 tot 250 (aangetekende) brieven en e-mailberichten met ongeveer 550 bijlagen toegezonden gekregen. Werknemer heeft geen contact meer opgenomen met eisers, nadat op 16 januari 2012 een gesprek heeft plaatsgevonden tussen (de advocaat van) eisers en werknemer. Eisers vorderen – samengevat – ten eerste een contactverbod, in die zin dat het werknemer wordt verboden om nog langer op welke wijze dan ook contact op te nemen met (personen betrokken bij) werkgever. Na vermindering van eis ter zitting luidt de vordering betreffende het straatverbod dat het werknemer verboden wordt zich te bevinden binnen een straal van 25 meter van bepaalde woon- en werkadressen van eisers.

De voorzieningenrechter oordeelt als volgt. Niet in geschil is dat werknemer eisers meer dan een jaar heeft ‘bestookt’ met brieven, e-mails en telefoontjes, waarin werknemer zijn ongenoegen heeft geuit over de gang van zaken binnen het bedrijf en rond zijn vertrek. Vast staat ook dat eisers zich bedreigd voelden door de berichten van werknemer. Desgevraagd heeft de raadsman van werkgever erkend dat er na een gesprek tussen hem en werknemer op 16 januari 2012 geen brieven meer zijn ontvangen door eisers van werknemer. Nu werknemer echter ter zitting heeft bevestigd alleen onder voorwaarden te (hebben) willen stoppen met zijn acties jegens eisers heeft deze naar het oordeel van de voorzieningenrechter met recht deze procedure in gang gezet. De voorzieningenrechter is van oordeel dat gelet op de omvang en inhoud van de door werknemer verzonden correspondentie een contactverbod gerechtvaardigd is. Zij zal het gevorderde contactverbod toewijzen. Voor werknemer blijft, ook met een contactverbod, de weg open te trachten via een juridische procedure de door hem gewenste genoegdoening te bewerkstelligen.