Partijen anoniem

De eiser werkte in Duitsland niet ver van de Zwitserse grens, in een onderneming bestaande uit twee afdelingen. Het personeel op één afdeling krijgt te horen dat die afdeling wordt gesloten en dat iedereen op de afdeling zal worden ontslagen. Dat laatste gebeurt. Gelijktijdig krijgt dat personeel een aanbod van een Zwitsers bedrijf behorend tot hetzelfde concern om daar in dienst te treden. Het Zwitserse bedrijf ligt op circa 60 km afstand van de Duitse werkgever. Laatstgenoemde verkoopt de machinerie en voorraden aan het Zwitserse bedrijf, dat de klanten overneemt en dezelfde activiteiten gaat uitvoeren. De klanten worden geïnformeerd dat het Zwitserse bedrijf voortaan hun aanspreekpunt is. Zes werknemers aanvaarden het aanbod om in Zwitserland te gaan werken, vier werknemers, waaronder eiser, wijzen het af. De eiser dagvaardt zijn Duitse werkgever, stellend dat zijn ontslag was gegeven vanwege overgang van onderneming en dus nietig is naar Duits recht. Om een niet bekende reden betrekt hij het Zwitserse bedrijf niet in de procedure.

De gerechten in eerste en tweede instantie wezen de vordering toe. De gedaagde werkgever stelde beroep in bij het hoogste Duitse rechtscollege voor arbeidszaken, het Bundesarbeitsgericht (BAG). Het BAG deelde het oordeel van de lagere rechters dat – naar het ten deze toe te passen Duitse recht – sprake was van overgang van onderneming. De afstand van 60 km was onvoldoende groot om een overgang van onderneming uit te sluiten [NB: in 1998 had het BAG geoordeeld dat 100 km te ver was].

Noot van de red.: Het commentaar bij deze uitspraak in EELC bevat verwijzingen naar uitspraken in verschillende landen over transnationale overgang van onderneming.