X/Y

X is in 2010 als docent in dienst getreden van Y, ter vervanging van een arbeidsongeschikte docent. X is in 2011 een vaste aanstelling aangeboden. In maart 2012 is kenbaar gemaakt dat de toezegging ten aanzien van de vaste aanstelling niet geldend is, omdat beleid is dat iemand pas een vaste aanstelling krijgt nadat een jaar is gewerkt in eigen uren (reguliere formatie). Dat is bij X niet aan de orde, zodat hij per 1 augustus 2012 uit dienst is.

De kantonrechter oordeelt als volgt. Op grond van de overgelegde stukken is voldoende aannemelijk geworden dat X op 23 juni 2011 een vaste functie is aangeboden en dat X dit aanbod heeft aanvaard. Als er geen toezegging is gedaan in de door X bedoelde zin dan had het op de weg van Y gelegen diens misvatting terzake zo spoedig mogelijk te corrigeren, hetgeen niet is gebeurd. Uit de e-mail van X aan Y van 14 september 2011 blijkt namelijk duidelijk dat hij van mening was dat hij een benoeming in vaste dienst had aanvaard. De verwijzing naar de wijze waarop de benoemingen in het onderwijs en dus ook bij Y plaatsvinden kan Y niet baten. Hoewel een vaste aanstelling formeel alleen door het bevoegd gezag kan worden aangeboden, is niet gesteld dat de vestigingsdirecteur (die het aanbod heeft gedaan) onbevoegd was Y te vertegenwoordigen. Werknemer is ook door de vestigingsdirecteur aangenomen. Het verweer dat er nieuwe omstandigheden zijn die maken dat mag worden teruggekomen op een eerder gedane toezegging treft geen doel. Het is begrijpelijk dat Y gelet op het huidige economische klimaat zo veel mogelijk de vinger op de knip wil houden. Dit betekent echter niet dat op die grond alleen kan worden teruggekomen op een toezegging die voor X van zeer groot belang is. Geoordeeld wordt dat de aanstelling na 1 augustus 2012 voortduurt.