werknemer/bewindvoerder

Werknemer is sinds 2006 in dienst geweest van de vof van X en Y als dakdekker. Op 9 april 2008 is zijn arbeidsovereenkomst, zonder dat daarvoor toestemming was verkregen, opgezegd. Op 23 januari 2009 zijn X en Y toegelaten tot de WSNP. Werknemer beroept zich op de vernietigbaarheid van de opzegging en heeft zijn loonvordering bij de bewindvoerder ingediend. De verificatievergadering heeft plaatsgevonden op 16 maart 2012. De bewindvoerder stelt dat werknemer zich niet tijdig op de vernietigbaarheid van de opzegging heeft beroepen.

De rechtbank oordeelt als volgt. Aan het beroep op de vernietigbaarheid door de werknemer worden door de Hoge Raad geen vormvereisten of inhoudelijke strenge eisen gesteld. Voldoende is dat de werkgever de desbetreffende door of namens de werknemer gedane uitlatingen heeft moeten opvatten als een beroep op een vernietigingsgrond (onder meer HR 3 mei 2002, JAR 2002/135). Mede gezien het verweer van de bewindvoerder, heeft werknemer onvoldoende nader uitgewerkt waaruit blijkt dat hij het ontslag heeft vernietigd. Uit welke (zinsnede uit de genoemde en deels overgelegde) correspondentie de vernietiging van het ontslag door werknemer blijkt, licht hij niet toe. De door werknemer aan de werkgever gerichte verklaring van 13 april 2008 is daarvoor onvoldoende, nu daaruit weliswaar kan worden afgeleid dat werknemer wilde werken en zich beschikbaar hield om te werken, maar hij hierin eveneens verzoekt om een schriftelijke reactie op het eerder aan hem gegeven ontslag, en welke reactie blijkens de stukken op 18 april 2008 is gevolgd. Waaruit (nadien) zou volgen dat werknemer zich niet met het gegeven ontslag kon verenigen en (vervolgens) het ontslag heeft vernietigd is onvoldoende concreet gesteld. Volgt afwijzing van de vorderingen.