werknemers/werkgever

Acht werknemers zijn als chauffeur werkzaam. Voor (onder andere) deze acht werknemers heeft het UWV toestemming gegeven voor opzegging van de arbeidsovereenkomst wegens bedrijfseconomische redenen. Aan de toestemming is de wederindiensttredingsvoorwaarde verbonden. De arbeidsovereenkomsten van de werknemers zijn met inachtneming van de geldende opzegtermijn opgezegd. Thans stellen de werknemers dat werkgever deze voorwaarde heeft geschonden door – in tegenstelling tot de garantie van werkgever dat na het verlenen van de ontslagvergunning geen gebruik meer zou worden gemaakt van uitzendkrachten – gebruik te maken van Oost-Europese uitzendkrachten. De werknemers beroepen zich op de vernietigbaarheid van de opzegging.

De kantonrechter oordeelt als volgt. Werkgever heeft gesteld noodgedwongen nog steeds gebruik te maken van uitzendkrachten en heeft gesteld dat uitzendkrachten niet onder de wederindiensttredingsvoorwaarde vallen. Artikel 4:5 Ontslagbesluit vermeldt inderdaad ‘geen werknemer in dienst nemen’. De strekking van het artikel is echter niet daartoe beperkt. Het UWV heeft werkgever daar ook op gewezen in de kop-staart-beschikkingen. Werkgever heeft reeds voordat het UWV toestemming had verleend uitzendkrachten ingezet. Voor het UWV is van essentieel belang geweest de toezegging van werkgever dat, nadat de toestemming tot het mogen opzeggen van de arbeidsverhoudingen was verleend, geen uitzendkrachten meer aanwezig zouden zijn. Door gebruik te blijven maken van de uitzendkrachten handelt werkgever in strijd met de wederindiensttredingsvoorwaarde. Het beroep op de vernietigbaarheid van de opzegging slaagt en de vordering tot wedertewerkstelling van de werknemers wordt toegewezen.