werknemer/NACO

Werknemer is vanaf 1 februari 1974 tot en met 24 juni 1978 in dienstbetrekking werkzaam geweest bij Naco als resident engineer. In die functie heeft werknemer als technisch specialist gewoond op de locatie Calabar in Nigeria en gewerkt aan de bouw van een vliegveld aldaar. Naco heeft in die periode ten behoeve van werknemer een weduwen- en wezenverzekering afgesloten bij Ennia, de rechtsvoorganger van Aegon, verder te noemen Aegon, maar geen ouderdomspensioenverzekering. Thans, na pensionering, stelt werknemer zich op het standpunt dat Naco is tekortgeschoten in zijn verplichtingen. In eerste aanleg heeft werknemer nakoming gevorderd van de in 1974 gemaakte afspraken. In hoger beroep vordert werknemer pensioen direct van Naco.

Het hof oordeelt als volgt. De gewijzigde primaire vordering is niet toewijsbaar. Aan deelneming in de pensioenregeling van Naco ontleent de deelnemer immers geen recht op uitkering van ouderdomspensioen jegens Naco, maar jegens de verzekeraar (artikel 9 pensioenreglement), bij wie Naco de pensioenaanspraken op grond van artikel 3 lid 3 pensioenreglement moet verzekeren. Uit het pensioenreglement blijkt ook niet dat Naco zich tot uitkering van dat pensioen verplicht indien de verzekeraar niet tot uitkering overgaat. Aan de beweerdelijke pensioentoezegging op zichzelf die Naco aan werknemer zou hebben gedaan, kan werknemer evenmin een recht op uitkering van pensioen door Naco zelf ontlenen, omdat de gestelde toezegging niet inhield dat Naco zelf aan werknemer een conform het pensioenreglement opgebouwd ouderdomspensioen zou betalen. De door werknemer gestelde toezegging houdt immers in dat Naco zich verplicht heeft een (door werknemer op te bouwen) ouderdomspensioen te verzekeren, niet dat Naco zich verplicht heeft een (door werknemer op te bouwen) ouderdomspensioen aan werknemer te betalen. De vordering tot vervangende schadevergoeding is niet verjaard (want werkgever is tekortgeschoten in de toezegging dat werknemer pensioen zal ontvangen vanaf datum pensioenleeftijd).