werkneemster/Werkvoorzieningschap Oostelijk Zuid-Limburg Ondersteuning B.V.

Werkneemster is op 1 januari 1986 bij Licom in dienst getreden en werkte er laatstelijk als medewerker P-administratie. Nadat Licom failliet is gegaan, is zij in dienst getreden van WOZL op basis van een arbeidsovereenkomst voor de duur van een jaar. Zij heeft daar dezelfde functie als bij Licom uitgevoerd. WOZL heeft besloten de arbeidsovereenkomst niet te verlengen. Centrale vraag is of er sprake is van opvolgend werkgeverschap door WOZL ex artikel 7:668a lid 2 BW. Werkneemster verwijst daarbij naar het Van Tuinen-arrest (HR 11 mei 2012, AR 2012-0470).

De kantonrechter oordeelt als volgt. De rechtsvraag is duidelijk, de belangen zijn ook groot bij de beantwoording daarvan. Er zijn namelijk meer werknemers zoals werkneemster van wie de arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd bij WOZL is afgelopen, maar die net als werkneemster ook een beroep doen/zullen doen op het hier centraal staande wetsartikel en arrest van de Hoge Raad. Indien dat beroep opgaat, zal dat grote financiële consequenties voor WOZL kunnen hebben. Voor de beantwoording van die – ook dus voor andere (ex-?)werknemers belangrijke – rechtsvraag is het nodig dat inzicht wordt verkregen in de feitelijke gang van zaken rondom de ‘overname’ van personeel, de eis van de curator, de selectie of non-selectie: wie deed wat (niet), waarom (niet), waar, wanneer en hoe? Bij de verkrijging van dat inzicht wreekt zich hier het beperkte onderzoekskader van een kort geding. Nu de afgelegde verklaringen diametraal tegenover elkaar staan, kan de kantonrechter niet goed genoeg inschatten of de vordering in een bodemprocedure kans van slagen heeft. De gevorderde voorzieningen worden geweigerd.