werkneemster/werkgeefster

Op 1 mei 2012 is werkneemster op basis van een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd voor de duur van een jaar in dienst getreden in de functie van telefonist/receptionist/administratief medewerker. Werkneemster stelt dat haar arbeidsovereenkomst niet wordt verlengd vanwege haar zwangerschap. Daarmee is volgens haar sprake van discriminatoir niet verlengen van de arbeidsovereenkomst als gevolg waarvan zij uit hoofde van onrechtmatige daad aanspraak kan maken op een schadevergoeding.

De kantonrechter oordeelt als volgt. De door werkneemster aan haar vorderingen ten grondslag gelegde reden is achterhaald door de feiten. Zo werkgeefster aanvankelijk al geweigerd zou hebben om tot verlenging van de arbeidsovereenkomst over te gaan vanwege de zwangerschap van werkneemster – hoewel daartoe sterke aanwijzingen aanwezig zijn, is dat rechtens niet vast komen te staan – dan is werkgeefster tijdig op haar schreden teruggekeerd door werkneemster ondanks haar zwangerschap alsnog een baan voor bepaalde tijd in de administratieve sfeer aan te bieden. Werkneemster heeft niet van dat aanbod gebruik wensen te maken. Bedoelde koerswijziging van werkgeefster zou slechts dan geen effect hebben kunnen sorteren als zij werkneemster willens en wetens een dermate onredelijk, niet passend voorstel zou hebben gedaan dat zij dat met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid wel zou moeten weigeren. Daarvan is evenwel geen sprake, aangezien werkneemster een baan is aangeboden onder nagenoeg dezelfde condities, zij het op een andere vestiging. De omstandigheid dat werkgeefster pas een tweede arbeidsovereenkomst heeft aangeboden ingaande een maand na expiratie van de eerste kan werkneemster niet baten, aangezien zij, wanneer wordt uitgegaan van discriminatoir niet verlengen, in dat geval geen schade heeft geleden. Weliswaar zou die arbeidsovereenkomst voor een jaar een maand later zijn ingegaan, maar daar staat tegenover dat deze ook een maand langer zou hebben doorgelopen. Volgt afwijzing van de vorderingen.