werkneemster/werkgever

Werkneemster is sinds 2005 in dienst als administratief medewerkster van een restaurant. Zij is werkzaam op basis van een nulurencontract. Op de arbeidsovereenkomst is de Horeca-cao van toepassing. Vanaf november 2012 heeft werkneemster geen loon meer ontvangen. In januari 2013 is zij geschorst. Werkneemster vordert betaling van achterstallig loon. Ook stelt zij dat zij nog recht heeft op vakantie-uren en vakantiegeld, dat nooit is uitbetaald. Werkgever stelt dat werkneemster een flexibel contract heeft met een all-in salaris. In reconventie vordert werkgever een schadevergoeding van € 12.264, omdat werkneemster van het ene op het andere moment moest worden vervangen en als gevolg daarvan kosten zijn gemaakt.

De kantonrechter oordeelt als volgt. Tussen partijen is niet in geschil dat de arbeidsovereenkomst tussen partijen na de schorsing per medio januari 2013 is blijven voortbestaan. Gedurende de schorsing is werkgever het loon verschuldigd. Op grond van artikel 7:610b BW wordt het gemiddeld aantal uren op 57,6 uren per maand inclusief snipperuren vastgesteld. Onder verwijzing naar artikel 7:639 lid 1 BW, 7:640 lid 1 BW, het arrest van het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen van 16 maart 2006 met betrekking tot de uitleg van artikel 7 van Richtlijn 93/104/EG (deze richtlijn is vervangen door Richtlijn 2003/88/EG) en de op dit arrest volgende Nederlandse jurisprudentie wordt geoordeeld dat een all-in salaris in bijzondere gevallen toelaatbaar wordt geacht. Op de loonstroken van werkneemster staat niet vermeld welk gedeelte van het uitbetaalde loon ziet op vakantiedagen, vakantiebijslag en verrichte arbeid. Evenmin volgt dit uit de arbeidsovereenkomst. Daaruit volgt evenmin dat een all-in salaris is overeengekomen, in tegenstelling tot de arbeidsovereenkomsten met andere werknemers met een oproep- of nulurencontract waarin uitdrukkelijk staat vermeld dat het loon inclusief vakantierechten is. Het voorgaande is in deze procedure niet door partijen naar voren gebracht. Daarom ziet de kantonrechter aanleiding om partijen in de gelegenheid te stellen zich hierover alsnog uit te laten. De gevorderde vakantiebijslag wordt toegewezen, omdat in de arbeidsovereenkomst niet is bepaald dat de opgebouwde vakantiebijslag – in afwijking van artikel 17 WML – elke maand wordt uitbetaald. De in reconventie door werkgever gevorderde schadevergoeding wordt afgewezen. De kosten die werkgever vordert, zijn een direct gevolg van de beslissing om werkneemster te schorsen en kosten te maken om de werkzaamheden door iemand anders te laten verrichten. Werkneemster heeft zich expliciet bereid verklaard om haar werkzaamheden te hervatten, waarvan werkgever geen gebruik heeft gemaakt. De zaak wordt naar de rol verwezen.