werkgeefster/werknemer

Werknemer (54 jaar) is sinds 2009 in dienst als regiomanager. Op 7 november 2013 heeft hij zich ziek gemeld. Werkgeefster heeft de ziekmelding niet geaccepteerd, omdat daar in haar visie een arbeidsconflict aan ten grondslag lag. Werkgeefster heeft de loondoorbetaling gestopt. Werknemer heeft in een kort geding loondoorbetaling gevorderd (zie AR 2014-0387). In de onderhavige procedure verzoekt werkgeefster ontbinding van de arbeidsovereenkomst.

De kantonrechter oordeelt als volgt. Nu beide partijen het erover eens zijn dat een vruchtbare samenwerking niet meer mogelijk is, wordt de arbeidsovereenkomst ontbonden. Ten aanzien van de vergoeding wordt het volgende overwogen. Werkgeefster had niet zonder meer kunnen en mogen concluderen dat geen sprake was van een legitieme reden voor de ziekmelding. De ziekmelding, die volgens werknemer het gevolg was en is van een opgebouwde vorm van stress en medische klachten, had, zoals hij terecht betoogt, aanleiding moeten zijn om een bedrijfsarts in te schakelen. Zeker in dit geval, waarin daar door werknemer uitdrukkelijk en herhaaldelijk om is verzocht en zeker ook tegen de achtergrond van het feit dat in het handelen van werknemer, die zich tot dan toe nooit eerder had ziek gemeld, (ook) volgens werkgeefster vanaf begin november 2013 een duidelijke, voor haar onverklaarbare omslag waarneembaar was. Door niettemin de ziekmelding, enige uren nadat deze was gedaan, – alsnog – af te wijzen en deze niet door te geven aan de Arbodienst hebben de standpunten tussen partijen zich al snel en onnodig verhard, hetgeen aan werkgeefster verwijtbaar is. Alles tegen elkaar afwegende en in aanmerking nemende gebruikelijke factoren als leeftijd en lengte van het dienstverband, wordt de vergoeding in redelijkheid bepaald op € 60.000.