werknemer/MNO Vervat-Wegen B.V.

Werknemer en MNO Vervat-Wegen B.V. (hierna: MNO) hebben op 19 februari 2010 een arbeidsovereenkomst en een ‘aanvullend contract buitenland’ gesloten op grond waarvan werknemer met ingang van 12 april 2010 voor onbepaalde tijd bij MNO in dienst is getreden in de functie van Hoofduitvoerder Waterbouw. Het aanvullend contract buitenland is van toepassing voor de periode dat werknemer werkzaam is in Suriname. Op 4 april 2013 heeft werknemer zich ziek gemeld. Kern van het geschil tussen partijen betreft de vraag of sprake is van een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd of een detacheringsovereenkomst. Werknemer stelt dat sprake is van een arbeidsovereenkomst en vordert loondoorbetaling vanaf 24 juni 2013.

De kantonrechter is vooralsnog van oordeel dat het hier gaat om een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd met tewerkstelling in het buitenland, en niet van detachering. Voor dat laatste zijn onvoldoende aanknopingspunten te vinden. In het aanvullend contract buitenland zijn bepalingen opgenomen ‘voor de periode dat werknemer werkzaam is in Suriname’. Dat die periode op enig moment zou eindigen is aannemelijk, maar werknemer heeft onweersproken ter zitting gesteld dat de werkzaamheden van MNO in verband waarmee hij naar Suriname was gezonden nog in volle gang zijn zodat hierin geen reden voor het eindigen van zijn werkzaamheden ter plaatse is gelegen. De enkele omstandigheid dat aan vergoeding van de huisvestingskosten een periode van maximaal drie jaar is verbonden is onvoldoende om aan te nemen dat de huisvesting zelf na drie jaar zou eindigen. Indien MNO voornemens was werknemer voor een maximumperiode van drie jaar te detacheren bij een andere organisatie, al dan niet een zustervennootschap, had het op haar weg gelegen dat met werknemer overeen te komen en als zodanig in de arbeidsovereenkomst of de aanvulling daarop op te nemen. MNO heeft de loonbetaling op grond van artikel 7:629 lid 3 onder c BW gestopt. De aan de Arbodienst in Suriname verbonden bedrijfsarts heeft werknemer op 13 mei 2013 onderzocht. Uit diens rapport blijkt, anders dan MNO stelt, geenszins dat deze de instructie heeft gegeven dat werknemer zo spoedig mogelijk naar Nederland diende te repatriëren ten behoeve van zijn re-integratie. Niet aannemelijk is gemaakt waarom werknemer alleen in Nederland zou kunnen worden behandeld. In het kader van de re-integratie mag van MNO worden verwacht dat in Suriname wordt gezocht naar tijdelijke andere passende werkzaamheden. Volgt toewijzing van de loonvordering.