X/Advocatenkantoor Y

X en Y hebben met toestemming van de Intergemeentelijke Sociale Dienst Brabantse Wal afgesproken dat X voor een periode van drie maanden, ingaande op 17 april 2013 werkzaamheden zou gaan verrichten voor het advocatenkantoor van Y met behoud van WWB-uitkering. Y heeft eenmalig ten titel van onkostenvergoeding een bedrag ad € 300 aan X overgemaakt. De centrale vraag die partijen thans verdeeld houdt is of tussen hen een arbeidsovereenkomst tot stand is gekomen. De kantonrechter heeft de vorderingen van X afgewezen.

Het hof oordeelt als volgt. Aan de rechtsverhouding tussen partijen lag een ‘Overeenkomst Werken met behoud van uitkering’ ten grondslag. Vast staat dat X ook na augustus 2013 ononderbroken haar WWB-uitkering heeft ontvangen. De WWB-uitkering is niet te beschouwen als loon in de zin van artikel 7:610 BW. Onder loon valt immers alleen de prestatie van de werkgever tegenover de door de werknemer verrichte arbeid. Gelet op de tussen partijen gemaakte afspraken en de wijze waarop daaraan uitvoering is gegeven valt niet in te zien dat de WWB-uitkering kan worden beschouwd als de door Y verrichte prestatie voor de door X verrichte arbeid. X heeft voorts aangevoerd dat de door haar van Y ontvangen onkostenvergoeding van € 300 is te beschouwen als loon. Gelet op de hoogte van dit bedrag, de periode waarover X heeft gewerkt en het door X zelf gestelde over door haar gemaakte onkosten, is deze vergoeding niet hoger dan de door X gestelde/gemaakte onkosten. Nu tegenover die vergoeding reële onkosten staan, is die vergoeding niet te beschouwen als loon voor de door X verrichte arbeid. Er is derhalve geen loon overeengekomen of uitbetaald door Y. Reeds om die reden is geen sprake van een arbeidsovereenkomst tussen partijen.