werknemer/werkgeefster

Feiten

Werknemer is met ingang van 11 april 2016 krachtens arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd – namelijk tot 10 november 2016 – in dienst getreden als ‘technicus werkplaats’. Enkele dagen voordat de arbeidsovereenkomst tussen partijen van rechtswege eindigde, heeft werkgeefster aan werknemer aangeboden om de arbeidsovereenkomst te verlengen. Over die duur van die (aangeboden) verlenging verschillen partijen van mening, evenals de vraag of dit aanbod mondeling of schriftelijk is gedaan. Kern van het geschil betreft de vraag of werkgever de aanzegvergoeding verschuldigd is.

Oordeel

Niet in geschil is dat werkgeefster werknemer nimmer schriftelijk heeft geïnformeerd over het al dan niet voortzetten van de arbeidsovereenkomst en werknemer ook niet schriftelijk heeft bericht over de voorwaarden waaronder zij de arbeidsovereenkomst wil voortzetten. Voor zover werkgeefster heeft willen betogen dat die aanzegging overbodig was omdat aan werknemer een arbeidsovereenkomst is aangeboden, faalt dit betoog. Partijen twisten over de vraag of dit aanbod mondeling dan wel schriftelijk is gedaan en wat de duur van die verlengde arbeidsovereenkomst zou zijn. Nog daargelaten dat dit aanbod in ieder geval niet binnen de termijn van één maand voor het einde van de arbeidsovereenkomst is gedaan en ook niet schriftelijk is geschied, ontbreekt een begeleidende brief of e-mailbericht waarin steun voor de juistheid van de stelling van werkgeefster kan worden gevonden. Het had op de weg van werkgeefster gelegen om werknemer schriftelijk te berichten over de voorwaarden waaronder zij de arbeidsovereenkomst wenste voort te zetten om werknemer zodoende in de gelegenheid te stellen om dit aanbod in beraad te nemen. Dit heeft zij nagelaten. Overigens bevreemdt het de kantonrechter ten zeerste dat een werknemer, die zo ondermaats functioneert als werkgeefster stelt, desalniettemin een nieuwe arbeidsovereenkomst wordt aangeboden. Werkgeefster is een vergoeding van € 2259 bruto verschuldigd (art. 7:668 lid 3 BW).