AZL N.V./werknemer

Feiten

Werknemer heeft van 1 december 1981 tot 1 januari 2002 bij AZL gewerkt in de functie van actuarieel medewerker respectievelijk actuaris. Sedert 1 juni 2005 is werknemer als senior actuaris werkzaam bij AZL tegen een loon van laatstelijk € 7309 bruto per maand. Werknemer is in de afgelopen jaren veelvuldig ziek geweest. De redenen voor het verzuim zijn niet werkgerelateerd. Medio 2016 heeft de bedrijfsarts een belastbaarheidsonderzoek aangevraagd bij Ergatis. Op 17 oktober 2016 heeft AZL aan werknemer meegedeeld dat zij beëindiging van de arbeidsovereenkomst nastreeft en een deskundigenoordeel bij het UWV heeft aangevraagd over zijn veelvuldig ziekteverzuim. Op 9 november 2016 heeft UWV de ontslagaanvraag van AZL, op grond van veelvuldig ziekteverzuim van werknemer, afgewezen. Thans verzoekt AZL de arbeidsovereenkomst te ontbinden op grond van artikel 7:669 lid 3 onderdeel c BW.

Oordeel

Vast staat dat werknemer bij regelmaat zijn bedongen arbeid niet heeft kunnen verrichten als gevolg van ziekte of gebreken. Bij gebreke van een onderbouwing is niet aannemelijk dat herstel binnen 26 weken zal optreden. Voorts kan de bedongen arbeid niet in aangepaste vorm worden verricht. Zowel Ergatis als de verzekeringsarts hebben geoordeeld dat ander passend werk geen optie is om het verzuim te verminderen. Daarentegen geldt dat AZL weliswaar stelt dat het hoge ziekteverzuim tot organisatorische problemen heeft geleid en nog steeds leidt, in die zin dat het noodzaakt tot een voortdurend en niet langer verantwoord beroep op de collegialiteit van de directe collega’s van werknemer, maar dat AZL daarmee onvoldoende concrete feiten en omstandigheden heeft gesteld waaruit – indien ze komen vast te staan – volgt dat het ziekteverzuim zodanig verstorend werkt op het arbeidsproces of zodanig zwaar drukt op de andere werknemers dat het van de werkgever in redelijkheid niet verlangd kan worden de arbeidsovereenkomst voort te zetten. Hoewel het aannemelijk is dat het frequente ziekteverzuim van werknemer zowel financieel als organisatorisch gezien nadelige gevolgen heeft voor AZL, geldt als uitgangspunt dat ziekteverzuim van de werknemer voor rekening en risico van de werkgever dient te komen. Dat het inschakelen/inhuren van zzp’ers of uitzendkrachten kosten en tijd (inwerken in systemen en klantenkennis) met zich brengt, en dat dit, alsmede het overnemen van werkzaamheden tot een verhoogde werkdruk voor de andere werknemers leidt en AZL omzet derft (omdat werknemer zijn declarabele uren niet draait) is ongetwijfeld juist. Daarmee is echter onvoldoende aannemelijk gemaakt dat het ziekteverzuim van werknemer zodanige ingrijpende organisatorische en financiële gevolgen heeft voor AZL dat de arbeidsovereenkomst moet eindigen. Dat de situatie ook ten koste gaat van de dienstverlening naar haar klanten, zoals AZL stelt, zal ook juist zijn, maar niet gebleken is dat dit invloed heeft gehad op de omvang van haar klantenbestand of heeft geleid tot persistente klachten van die kant. AZL heeft immers desgevraagd ter zitting verklaard dat er geen klanten zijn weggelopen en dat zij met haar klanten een langdurige relatie heeft. Anders gezegd en samenvattend: het – inderdaad frequente en telkens langdurige – ziekteverzuim van werknemer is wellicht verstorend voor de bedrijfsvoering en van enige invloed op de productiviteit en winstgevendheid van AZL als ondernemer, maar van haar als werkgever (zeker van deze omvang) mag worden gevergd dat zij dit probleem anders oplost dan door ontbinding van de arbeidsovereenkomst. De kantonrechter wijst het verzoek dan ook af.