werknemer/Samco

Feiten

Werknemer was aanvankelijk, vanaf februari 2011, bij Samco werkzaam als ‘fitter’, hetgeen inhield dat hij allerlei voorkomende werkzaamheden uitvoerde, doch te allen tijde onder leiding en verantwoordelijkheid van een derde bevoegde persoon. Ingevolge de per 14 februari 2012 tussen partijen geldende arbeidsovereenkomst is de Samco-cao (hierna: de cao) van toepassing. Werknemer had voorheen en elders reeds een theoretische opleiding voltooid welke nadat hij voldoende (dat wil zeggen: ten minste drie jaren) praktijkervaring had opgedaan, tot het verlenen van een AML kon leiden. Werknemer is voorts bezig geweest met het verwerven van aanvullende bevoegdheden – speciaal een TR voor een Bombardier DHC-8 (ook genoemd ‘Dash 8’) – waartoe op 1 maart 2013 een opleidingsovereenkomst werd gesloten welke onder meer voorzag in terugbetaling van door Samco voorgeschoten opleidingskosten (€ 6097) als de opleiding voortijdig werd beëindigd. Omdat werknemer in februari 2014 reeds drie jaar bij Samco werkte, als gevolg waarvan hij aanvullende bevoegdheden verkreeg, vond in september 2014 aanpassing van het loon van werknemer plaats; hij werd in een hogere schaal geplaatst, namelijk van schaal 3 naar schaal 5, maar het percentage werd tegelijkertijd verlaagd van 82% naar 75%; per saldo ging hij er qua salaris op vooruit. Werknemer was het niet eens met de verlaging van het percentage en zegde zijn arbeidsovereenkomst op. Samco maakte vervolgens aanspraak op terugbetaling van de opleidingskosten en stelde verrekening met het loon in het vooruitzicht. Werknemer gaf daarop aan de opleidingskosten niet te zullen terugbetalen. Bij de eerstvolgende loonbetaling verrekende Samco de opleidingskosten met het loon en betaalde het loon dus niet uit. Daarop nam werknemer ontslag op staande voet, om reden dat het loon niet was uitbetaald. Volgens de kantonrechter mocht Samco de opleidingskosten verrekenen met het loon. Volgens werknemer is geen sprake van schending van de overeenkomst, nu de opleiding reeds was voltooid voor zijn vertrek.

Oordeel – uitleg studiekostenbeding ten gunste van werknemer

Uit het studiekostenbeding volgt niet duidelijk welke ‘opleiding’ moest zijn afgerond. Volgens werknemer zag het beding enkel op het theoretische deel. Volgens werkgever op beide delen. Het hof verwijst naar de conclusie van de advocaat-generaal bij de Hoge Raad, gepubliceerd onder ECLI:NL:PHR:2013:1112, bij het arrest van de Hoge Raad van 1 november 2013, ECLI:NL:HR:2013:1081, in het bijzonder randnummers 2.7 en 2.19. In randnummer 2.7 komt naar voren dat in navolging van het arrest Muller-Opzeeland – waarin overigens, strikt genomen, een andere vraag centraal stond: namelijk of naast de studiekosten in enge zin ook kosten van loon over de tijd welke feitelijk was besteed aan de studie en niet aan de arbeid voor terugbetaling in aanmerking kwam als zulks niet expliciet was overeengekomen – de lagere rechtspraak veelal tot een strikte interpretatie van het beding en dus een restrictieve uitleg komt, waarbij eventuele onduidelijkheden voor rekening van de werkgever komen. Op basis van het een en ander concludeert het hof dat geen sprake is van schending van het studiekostenbeding en dat werknemer het mocht interpreteren zoals hij dat heeft gedaan. Bij deze stand van zaken heeft werknemer ook terecht ontslag op staande voet genomen, wegens ten onrechte inhoudingen van loon door Samco. Volgt aanhouding