Feiten

Werkneemster is op 1 oktober 2015 als sportinstructrice in dienst getreden van werkgever. Sinds 12 augustus 2019 is werkneemster als gevolg van ziekte arbeidsongeschikt. Op 19 augustus 2019 stelt de bedrijfsarts vast dat een belangrijke reden van de arbeidsongeschiktheid is gelegen in een arbeidsconflict. Daarbij heeft de bedrijfsarts mediation geadviseerd. Werkneemster heeft de mediation vanwege fysieke klachten afgezegd en zij was voornemens om een deskundigenoordeel aan te vragen. De aanvraag bij het UWV heeft zij echter teruggetrokken. In de probleemanalyse van 1 november 2019 heeft de bedrijfsarts wederom vastgesteld dat de oorzaak van de arbeidsongeschiktheid niet in het werk ligt en op 10 december 2019 achtte de bedrijfsarts werkneemster nog niet in staat om het werk te hervatten. Op 7 januari 2020 heeft werkneemster meegedeeld dat zij de volgende dag vanwege privéredenen niet in staat is om deel te nemen aan de mediation. Zij is op 8 januari niet verschenen. In februari 2020 heeft werkgever vernomen dat werkneemster zonder toestemming op vakantie is gegaan. In deze procedure vordert werkneemster betaling van het vanwege de loonstaking achtergebleven salaris.

Oordeel

Loonstop 7 januari 2020 tot 24 januari 2020

Naar het voorlopig oordeel van de kantonrechter heeft werkneemster door de afspraak met de mediator op 8 januari 2020 af te zeggen en niet op deze afspraak te verschijnen zonder deugdelijke grond, geweigerd een redelijk voorschrift in het kader van haar re-integratie als bedoeld in artikel 7:629 lid 3 onder d BW na te leven. De kantonrechter is voorshands van oordeel dat onvoldoende aannemelijk is geworden dat werkneemster op 8 januari 2020 niet in staat was deel te nemen aan mediation. Van werkneemster mocht worden verlangd dat zij het redelijke voorschrift om op 8 januari 2020 het mediationgesprek in het kader van haar re-integratie aan te gaan, zou opvolgen. Hoewel het overleggen van een deskundigenoordeel ingevolge artikel 7:629a BW in kort geding niet verplicht is, lag het wel op de weg van werkneemster om een deskundigenoordeel bij het UWV aan te vragen. Het betoog van werkneemster dat zij geen waarschuwing voorafgaand aan de loonstaking heeft ontvangen en dit gezien haar (mentale) gezondheidssituatie wel op de weg van werkgever had gelegen, volgt de kantonrechter niet. Bij e-mail van 7 januari 2020 heeft werkgever immers de loonstop met ingang van 8 januari 2020 aangekondigd. Gelet op het voorgaande is het voldoende aannemelijk dat in een bodemprocedure zal worden geoordeeld dat werkgever terecht een loonstop heeft toegepast over de periode 7 januari 2020 tot en met 23 januari 2020. Deze vordering zal derhalve worden afgewezen.

Loonstop 26 februari 2020 tot en met 28 februari 2020

Naar het voorlopig oordeel van de kantonrechter is de loonstaking over de periode 26 februari 2020 tot en met 28 februari 2020  niet gerechtvaardigd. Van werkneemster had mogen worden verwacht dat zij haar vakantie van 26 februari 2020 tot en met 28 februari 2020 aan werkgever had doorgegeven. Dat zij ziek was, maakt dit niet anders. Met het niet (tijdig) doorgeven van de drie vakantiedagen is naar het voorlopig oordeel van de kantonrechter echter niet voldaan aan een van uitsluitingsgronden als bedoeld in artikel 7:629 lid 3 BW. Werkgever had naar het voorlopig oordeel van de kantonrechter dienen te volstaan met het in mindering brengen van de vakantie-uren op het vakantie-urensaldo van werkneemster in plaats van het toepassen van een loonstop. Het voorgaande leidt tot de conclusie dat toewijzing van de loonvordering over de periode van 26 februari 2020 tot en met 28 februari 2020 in een bodemprocedure dusdanig waarschijnlijk is, dat het gerechtvaardigd is reeds nu daarop vooruit te lopen door toewijzing van de vordering.