Feiten

Tussen Akropolis en werknemer is op 10 oktober 2016 een oproepovereenkomst en per 1 juni 2018 een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd voor 27 uur per week gesloten. Werknemer is sinds 1 augustus 2020 niet meer op zijn werk verschenen en heeft vanaf die datum geen werkzaamheden meer voor Akropolis verricht. De gemachtigde van werknemer heeft Akropolis bij brief van 29 oktober 2020 tot betaling van het loon van augustus tot en met oktober 2020 en de wettelijke verhoging van 50% over augustus en september 2020 gesommeerd. De goederen van werknemer zijn met ingang van 16 juli 2015 onder bewind gesteld met benoeming van eiser als bewindvoerder. De bewindvoerder vordert onder meer achterstallig loon en loondoorbetaling.

Oordeel

De bewindvoerder stelt dat werknemer een drankprobleem heeft en Akropolis daarvan op de hoogte is en dat in dat kader in augustus 2020 is afgesproken dat werknemer vakantie opneemt om deel te kunnen nemen aan gespecialiseerde thuisbegeleiding van Meander. Werknemer ging er dus van uit en mocht erop vertrouwen dat hij per 30 juli 2020 is ziekgemeld en loon doorbetaald zou krijgen. Akropolis heeft verweer gevoerd. De kantonrechter oordeelt dat niet aannemelijk is geworden dat werknemer zich op enig moment ziek heeft gemeld. Er valt dan ook niet in te zien dat werknemer erop mocht vertrouwen dat hij per 30 juli 2020 ziek is gemeld en zijn loon zou krijgen doorbetaald, zodat niet anders geconcludeerd kan worden dan dat werknemer arbeidsgeschikt was en dat hij in dat kader zijn arbeid bij Akropolis diende te verrichten. Wat betreft de door de bewindvoerder gestelde overuren die werknemer zou hebben gewerkt, heeft de bewindvoerder geen begin van bewijs geleverd dat werknemer meer uren dan de 27 contracturen vanaf januari 2020 tot en met augustus 2020 werkzaam is geweest. De vorderingen worden afgewezen.